Toen ik tot opluchting van mijn ouders eindelijk het huis uit ging kreeg ik niet lang daarna een pikzwarte kitten in huis, die ik de naam Wodka gaf. Het beest piste vooral mijn bank onder en hield mij ’s nachts uit mijn slaap, dus Wodka was net zo snel weer verdwenen als ze was gekomen. Pas later kwam de band Kiss The Anus Of A Black Cat mij ten gehore, dus het middeleeuwse ritueel waar de bandnaam aan ontleed is, heb ik nooit kunnen uitproberen. Afgezien van het feit dat zoiets de gezonde eetlust zou ontnemen, vind ik voorlopig dat met de albums van deze band genoeg dieren in huis heb.
Ik typte al eerder een recensie over de door mij bejubelde nieuwe “EP” van Kiss The Anus Of A Black Cat, dus ik zal het dit keer kort houden. Ik beloofde het geesteskind van Stef Irritant al een plekje in mijn jaarlijst, en ik houd mezelf graag aan beloftes. Dat wil niet zeggen dat ik The Nebulous Dreams beter vind dan An Interlude To The Outermost. Hier wordt duidelijk een stap gezet richting psych-folk, en is daarom een stuk minder toegankelijk. Het vorige album durfde ik nog weleens in het bijzijn van andere mensen te draaien, maar deze doemdenkende brok folkdrones is als een dampende hoop uit een primitieve beerput, en dat is voor veel lui wat teveel gevraagd.
De sfeer is er niet minder op geworden. De soms onnavolgbare instrumentatie van gitaren, cello, piano en hypnotiserende drums creëren een zwart gat waarvan niet te ontsnappen valt. Klagelijke, repeterende flarden tekst doen er nog een schep bovenop. Veel zwarter kun je het niet krijgen. Folk is the new black.
#06. Kiss The Anus Of A Black Cat – The Nebulous Dreams (Conspiracy)
#07. Bowerbirds – Hymns For A Dark Horse (Dead Oceans)
#08. Bon Iver – For Emma, Forever Ago (Jagjaguar)
#09. Mrs Jynx – The Standoffish Cat (Planet Mu)
#10. Frightened Rabbit – The Midnight Organ Fight (FatCat Records)