Dit wordt het jaar van Titmachine. Vier dames, die volgens intimi elkaar hebben ontmoet na het uitzitten van gevangenisstraffen voor vergrijpen die zij zelf niet hebben gepleegd, performen de meest rauwe oerpunk die je in lange tijd hebt gehoord. De muziek is een vieze slijmerige snotrochel die geheel onverwacht in je gezicht belandt. Fucked-up als je demente tante. Schijt aan alles-attitude. Dito geluidskwaliteit. Klinkt bekend? Het is alsof professor Barabas ons met de teletijdmachine naar 1969 heeft gebracht.
Op de debuut 7inch, lekker makkelijk links/rechts genaamd, spelen de dames op de ene kant met I Wanna Be Your Dog van The Stooges. Het uitgangspunt bij de allereerste release van een gemiddelde punkband is leren spelen op de instrumenten die je ter beschikking hebt. Titmachine weet dit uitermate goed muzikaal te verwoorden. Rommelig gelijk een kraakpand schuurt de gitaar langs je wangen terwijl het keyboard je aan een gehoortest bij de plaatselijke en psychopathische kno-arts onderwerpt. De samenzang van twee gillende meiden doet de rest. Zo had Iggy het nog niet bedacht. Aan de andere kant van de door Meeuw Muzak vorig jaar uitgebrachte single rammelt de band verder met een geluid dat hetzelfde klinkt als wanneer je in een dronken bui iets te enthousiast in je spijkerbed bent gesprongen. Een vieze tempoversnelling en venijnig Duitse teksten doen je de naald opnieuw plaatsen.
We flitsen verder naar 1981. De Neue Deutsche Welle viert hoogtij, althans in Duitsland. Het is ongelooflijk hoeveel slechte muziek daaruit is voortgekomen. Ook op de tweede single zoekt Titmachine de grenzen van de goede smaak op met een primitieve cover van Palais Schaumburg’s Wir Bauen Eine Neue Stadt. Het label Siltbreeze vond het blijkbaar goed genoeg om voor het eerst sinds elf jaar weer een vinyl 7inch uit te brengen. De andere kant van het plaatje, 1989 genaamd, doet alsof de muur nog net niet is gevallen maar de weerstand al wel een kookpunt heeft bereikt. De Koude Oorlog klappert uit je speakers. De zang is in zenuwziek Duits/Engels en de akkoorden braken geluiden uit dat doet denken aan krakende eentonige sonaropnamen van een bultrug. Eigenlijk hoor ik alleen maar de basgitaar en gegil. Heerlijk, wanneer muziek zo ontwapenend klinkt.
Ik voorspel dat het volgende jaartal dat de discografie van Titmachine gaat kenmerken 2009 wordt. Jodee (zingen, bass), Djamilla (gitaargeluiden), Jana (zingen en keyboard) en Pascale (bekkens, voornamelijk) hebben voor zolang de korte singles duren mijn ogen voor punk weer even geopend. Denk aan The Shaggs die in een semilesbische orgie zijn verwikkeld met The Germs, of zoiets. Toch weer die Belinda Carlisle. Mijn kennis van punk is helaas te beperkt om echt sluitende vergelijkingen te maken, maar dat is ook niet belangrijk. Vier dames, no wave. Vagina glorie.