Er speelden ruim tweehonderd artiesten op het door mij bezochte Dour Festival, afgelopen zomer. Ik heb er drie gezien. Eén daarvan vatte voor mij het ultieme zomergevoel perfect samen: de dames van Au Revoir Simone. Hoewel je het liefste ergens op een zonnige heide naar hun muziek zou willen luisteren, had het het gek genoeg ook effect in een donkere tent, voornamelijk gevuld met mensen onder invloed van allerhande genotsmiddelen.
Orgeltjes, simpele elektronische drums en engelachtige samenzang. Meer heb je niet nodig om een plaat te maken die zo hartverwarmend is dat de best verhuurde romkom er bij in het niet valt. Alleen wanneer Heather D’Angelo, Erika Forster en Annie Hart zusjes waren geweest, was ik helemaal gesmolten.
Het trio heeft er twee albums voor moeten oefenen, om tot een album te komen waarop elk nummer een genot is om naar te luisteren. Still Night, Still Light bevat geen enkel minpuntje. De melodieën zijn warm, de zang zacht, de percussie wekt vingerknippen op. Misschien ook wel een beetje teveel Efteling muziek, maar vindt niet iedereen de Efteling stiekem leuk?
Folk muziek kan je het niet echt meer noemen. Still Night, Still Light heeft niets traditioneels. Het heeft evenwel hetzelfde effect als muzikanten in een hippiecommune. Vlinders in je hoofd. Veel meer heb ik aan mijn eerdere recensie niet toe te voegen.
#8. Au Revoir Simone – Still Night, Still Light (Moshi Moshi)
#9. Fuck Buttons – Tarot Sport (ATP)
#10. A Place To Bury Strangers – Exploding Head (Mute)
Reacties
Dankzij al je andere liefhebberijen hebben je drie metgezellen er ook maar drie kunnen zien.
De volgende editie wordt er echt niet meer naar jou geluisterd, en al helemaal niet meer in de kroeg gehangen!
Auteur
Wiens liefhebberij was het ook alweer? http://www.twitpic.com/aw9w3