Jaarlijst 2009: #7

Kurt Vile staat eigenlijk in mijn jaarlijst van dit jaar met een heuse oeuvreprijs. Dat is normaal voorbehouden aan muzikanten die reeds aarde in hun mond hebben zitten, maar Kurt Vile is een uitzondering. Hij is dan ook een uitzonderlijk artiest. Dit jaar zal hij herinneren als het jaar waarin er werd doorgebroken naar een groter publiek. Dat had ook alles te maken met zetten van een handtekening onder een contract bij Matador Records, dat zijn Childish Prodigy op de markt zette. Zeker geen kinderachtige opvolger van Constant Hitmaker.

Ik krijg nu al nostalgische gevoelens bij het luisteren van Kurt Vile’s debuutplaat. Wat een glorie. Ik heb heel 2009 geroepen dat Constant Hitmaker – de naam zegt het al – in 2008 eigenlijk op nummer één had moeten staan in mijn jaarlijst. Te laat ontdekt is de reden dat het niet zo had mogen zijn. Gelukkig bracht de beste man in het jaar van de Os genoeg nieuw werk op de markt om een positie in deze jaarlijst voor puristen als ik te rechtvaardigen.

Het beste werk van 2009 is echter niet Childish Prodigy, zoals ik in oktober al typte. Begrijp mij niet verkeerd, de kwaliteit benodigd voor een positie in een jaarlijst is wel degelijk aanwezig. Maar alléén Childish Prodigy op nummer acht plaatsen, zou de andere releases uit dit jaar te kort doen. De 12” God Is Saying This To You is minstens zo briljant. Dromerige, zweverige psychedelica, getoverd uit de hoed van John Fahey. Echoënd gitaargetokkel, zachtjes zoemende elektronische effecten en slordige zang vanuit de verte. Ultiem rustgevend.

Minder rustgevend is de EP The Hunchback met zijn vast begeleidingsband The Violators. Dat geeft niks. Ook met echte psychrock kan Kurt Vile uit de voeten. Repeterende riffs hypnotiseren de luisteraar, waardoor het titelnummer eindeloos door je hoofd blijft spoken. Losing It is evenzeer zo’n nummer, waarbij cineastische beelden van een oude cabrio rijdend door een verlaten Amerikaans landschap door de hersenstam flitsen.

Op de Fall Demons en He’s Allright 7” singles spookt Kurt Vile verder. De verzamelaar Meet The Philly Elite, ook al op 7″ vinyl, laat hij weer zijn liefde horen voor lo-fi gemanipuleerde geluiden van zijn gitaar. De man is van alle markten thuis. Veelzijdig als een Zwitsers zakmes. Zo speelde hij tevens nog een deuntje trompet op het Local Flavour album van Blues Control. Een oevreprijs dus voor de held van 2009.

#7. Kurt Vile – Childish Prodigy (Matador)
#8. Au Revoir Simone – Still Night, Still Light (Moshi Moshi)
#9. Fuck Buttons – Tarot Sport (ATP)
#10. A Place To Bury Strangers – Exploding Head (Mute)