In mijn tienertijd was mijn familie in het trotse bezit van een strandhuisje op Dishoek. Een zeer ontspannen plek, waar de tijd kon worden vergeten en gedroomd werd van de zee. Als er een album is die dat gevoel muzikaal kan verwoorden, dan is het wel Teen Dream van Beach House. Nadat deze eind vorig jaar al op het internet verscheen en vervolgens mij de winter heeft doorgeholpen, kon ik afgelopen weekend eindelijk een origineel exemplaar aan mijn collectie toevoegen.
Teen Dream is het derde album van het duo Victoria Legrand en Alex Scally, respectievelijk van Franse en Amerikaanse afkomst. Vooral de tweede, Devotion uit 2008, leverde veel respect op. Het stond bol van zwijmelende melodieën en de aparte, melancholische zanglijnen van Legrand, ontsproten aan een zuinige instrumentatie. Dat laatste zorgde er gelukkig niet voor dat het geluid van Beach House koud aanvoelde. Integendeel, Devotion was als een warme deken.
De warme deken is inmiddels een vier-seizoenendekbed geworden. Teen Dream is voorzien van een betere en vooral veel rijkere productie waardoor de betoverende pracht van de tien nummers nog beter naar voren komt. Hoewel de muziek nog steeds erg dromerig aandoet, heeft het duo naar mijn eigen bescheiden mening ook een stap voorwaarts gemaakt wat betreft songs schrijven. De structuren zijn beter, de melodieën mooier, de instrumenten beter op elkaar afgestemd en Legrand’s stem is wat steviger geworden. Dat maakt van Teen Dream een eersteklas pop album.
Er is geen nummer te vinden dat onderdoet voor de anderen en de sfeer is doorgaans ook hetzelfde. Toch varieert Beach House met uithalende refreinen (Walk In The Park, Norway), vertragende liefdesliedjes (Silver Soul, Lover Of Mine) of zelfs naar een enorme climax toewerkende postrock-achtige track (10 Mile Stereo). De orgeltjes en jaren tachtig keyboardklanken blijven desondanks overheersen op Teen Dream. Storend is dat allerminst. Het is absurditeit ten top om eind januari al over jaarlijstjes te zeuren, maar ik heb het vermoeden dat dit pareltje daarin erg hoog gaat eindigen.
Reacties
Nou, helemaal niets aan toe te voegen. Kandidaat van de bovenste helft van het eindejaarslijstje. Wat een geweldig mooie stem. A walk in the park en 10 mile stereo zijn van een glorieuze schoonheid. En wat te denken van het heerlijk valse orgeltje in Norway (waar mijn vrouw zich zo aan ergert). Ik zie niet snel iets mooiers uitkomen dit jaar….
Auteur
Bedankt voor je reactie, heb de plaat meteen weer opgezet. Het blijft een prachtig album waarvan de houdbaarheidsdatum nog lang niet is verstreken. Mijn favoriet is inderdaad 10 Mile Stereo, ongelofelijk opbouw en climax!