Dit filmpje in inmiddels al een jaar oud, maar vat de muziek op het fonkelnieuwe album Fountain Fountain Joyous Mountain van Sanso-Xtro perfect samen. Mysterieus, betoverend, vaak donker, soms kleurrijk. De inmiddels weer naar Zuid-Australië terugverhuisde Melissa Agate heeft ruim de tijd genomen om met een opvolger te komen van haar debuutalbum Sentimentalist. Ze speelt dan ook alle instrumenten zelf: gitaar, synthesizer, harmonica, accordeon, melodica en zelfgemaakte percussie-instrumenten. Haar achtergrond als drummer wordt in dat laatste wel duidelijk met hoorbare invloeden uit de kosmische krautrock en jazz. Subtiel brengt ze haar melodieuze klanken naar voren, te allen tijde een minimalistische compositie aanhangend, doch met veel onderhuidse details. Haar hier en daar opduikende fragiele stem maakt het helemaal af. Ingenieus album, dat ook nog eens heel mooi klinkt. Fountain Fountain Joyous Mountain wordt uitgebracht op cd en vinyl bij Digitalis.
Maand: februari 2011
Een goede zet van The Skull Defekts om Daniel Higgs bij de band te halen. De voormalige zanger van Lungfish – een bijzondere post-hardcore act, nu in de pauzestand – past namelijk perfect bij de slepende experimentele rock. Gek genoeg was de baardmans min of meer gestopt met Lungfish omdat hij het “teveel lawaai vond” en heeft hij zich de laatste vijf jaar geconcentreerd op rustige soloalbums waarop hij de banjo en mondharp bespeeld. De sfeer is op het nieuwste album van het Zweedse antwoord op Sonic Youth en The Ex, genaamd Peer Amid, wel anders.
Meteen bij de langgerekte opener wordt er gezocht naar hypnotiserende ritmes aangestuurd door logge en zich herhalende riffs. Higgs zingt niet, praat niet, maar draagt voor als een priester die de Apocalyps aan het verkondigen is: getormenteerd en overtuigd van zijn gelijk. De met noise geïnfecteerde elektronische hulpmiddelen geven de muziek van The Skull Defekts iets afstandelijks en obsceen mee, direct een pluspunt in het kader van onderscheid. Luister hieronder naar het ritmische en pakkende nummer Fragrant Nimbus. Peer Amid is nu uit bij Thrill Jockey.
Julianna Barwick’s pastorale zang heb ik al eens eerder de hemel in geprezen, nota bene in een duo recensie met de satanische folkact Hellvete. Ik heb een goed excuus om de Bijbelse factor van dit tweetal opnieuw naar voren te halen: het nieuwe album The Magic Place, uitgebracht door Asthmatic Kitty Records (het label van Sufjan Stevens). Barwick borduurt op dezelfde weg voort als haar vorige releases: zang dat rechtstreeks uit een kerkkoor lijkt te komen; gesampeld en geloopt en als legoblokken opgestapeld totdat er een toren van Babel ontstaat. Je raakt er als vanzelf van in de wolken, de prachtige en bijzondere hoge a capella tonen die de Amerikaanse produceert. Hoogtepunten zijn het titelnummer, Vow en het opzwepende Prizewinning. Uiteraard ontbreekt enige ontroering ook niet bij het horen van Flown, geïnspireerd en opgedragen aan een recentelijk gestorvene in haar vriendenkring. The Magic Place – dat vandaag uitkomt – mag je met een gerust hart een magisch album noemen.