De Amerikaan Jeff Witscher heeft een hoop schuilnamen. Impregnable, Secret Abuse, Marble Sky en Rene Hell zijn een greep uit zijn collectie pseudoniemen. Met die laatstgenoemde is hij de afgelopen paar jaar gestaag een reputatie aan het opbouwen. Nadat hij met Porcelain Opera op het Type label debuteerde, was hij te horen op verschillende collaboraties en bracht hij onder meer een 7” uit op KRAAK. Dat Rene Hell tijd heeft gehad om ondertussen zijn tweede – The Terminal Symphony – af te maken, mag een wonder heten. Maar afgeraffeld is het album zeker niet. Net zoals zijn collega in de elektronische muziek Tim Hecker heeft de producer een oog voor compositie, iets wat wellicht al uit de titel valt af te leiden. The Terminal Symphony luistert inderdaad als een klassieke opera, doch geheel met elektronische arrangementen. Strak georkestreerd en vol met minieme details maakt van dit album een kosmische reis langs kraut, new age, ouderwetse synthesizermuziek en lichte noise. Dansbaar is het niet, want de golvende klanken worden alleen maar opgevuld met meer bliepjes en kraakjes (geen beats dus), zonder dat die de symfonie verstoren. Je mag gerust de conclusie trekken dat klassieke en elektronische muziek elkaar steeds vaker weten te vinden, en The Terminal Symphony is daar een schoolvoorbeeld van.