Sarah Lipstate uit Brooklyn nam in 2009 de naam Noveller aan om haar muziek uit te brengen, nadat ze de indierockers van Parts & Labor had verlaten. Sindsdien behoort ze tot mijn favoriete solomuzikanten. Vanwege haar bevallige verschijning, maar vooral vanwege haar fraaie en weidse gitaarmanipulaties die nu al aan het vierde album toe zijn.
Luisteren naar Glacial Glow in vergelijking met haar vorige albums maakt al snel duidelijk dat juffrouw Lipstate een rustigere kant op drijft. Liet Red Rainbows de oren nog flink wapperen met ruisende noise en feedback, op Desert Fires uit 2010 werden structuren al belangrijker. Die lijn wordt verder doorgetrokken; de donkere filmische sferen worden vandaag de dag met minder geweld gebracht. Dat kan ik alleen maar als een vooruitgang bestempelen.
Het werkt voor de gitaar bevrijdend, nu er hoorbaar minder pedalen worden gebruikt. De melodieën zijn speelser en duiker dieper in de spreekwoordelijke oceaan waar de duisternis wacht. Minder zweverig en meer to the point dan bijvoorbeeld het laatste album van Grouper, maar ook veelzijdiger. De pulserende baslijn in Blue bijvoorbeeld, geven de drones iets buitenaards mee, terwijl Waxwing eerder leunt op klassieke akkoorden. Glacial Glow gaat meerdere kanten op, doch keert altijd terug naar de abstracte gitaarklanken met een gezonde dosis reverb, die parallelle beelden oproepen. Min of meer audiovisueel dus, wat niet gek is gezien het feit dat Sarah Lipstate ook regelmatig (korte) films maakt en daarvoor prijzen mag ontvangen.
Met Glacial Glow laat Noveller een behoorlijke progressie horen, waarmee ze zich aan de top nestelt van een genre dat specialiseert in dromerige gitaarexperimenten. Aanschaffen dus, bij haar eigen label Saffron Recordings of op vinyl bij Weird Forest.