4. Charalambides – Exile
Hoewel Tom en Christina Carter in 2007 uit elkaar gingen, zijn ze als het muzikale duo Charalambides onafscheidelijk. Al twintig jaar weten ze met hun combinatie van psychedelische folk, waaierende blues, lichte drones en hallucinerende gitaarscapes menig muziekliefhebber te betoveren. Exile mag (na vijf jaar wachten) geen verassing heten, of het moet de flauwe bocht genomen naar meer toegankelijkheid zijn. Waar Charalambides anno 2011 wel mee verrast, is dat ze na al die jaren en vele releases een album uitbrengt dat misschien wel het summum van de gehele discografie is. Exile is een golf van melancholie en pracht die je vertraagd overspoelt. Niet eerder is minimalisme zo doeltreffend gebleken.
Live, op het Graag Traag Festival in Hasselt, was ik minder onder de indruk. Misschien ook omdat het te druk was, en de muziek van Charalambides bij uitstek geschikt is om alleen en in stilte te luisteren. Ik koester daarom deze dubbele lp op Kranky als een kind z’n dierbaarste speelgoed. In oktober typte ik trouwens al wat woorden over Exile, daar is ook het nummer Into The Earth te beluisteren. Hieronder het eveneens prachtige Before You Go.