1. John Maus – We Must Become The Pitiless Censors Of Ourselves
In juni probeerde ik al iedereen te overtuigen van John Maus’ kwaliteiten. Hij staat ook in mijn jaarlijst bij de beste hits en liveoptredens, dus een hoge notering kon gewoon niet uitblijven. Maar nummer één is erg hoog voor een plaat die de meesten onder het kopje “eighties cheesy new wave synth music” zullen opbergen. Eigenlijk is het zo verrassend niet; Ariel Pink’s Haunted Graffiti eindigde vorig jaar op de hoogste positie en nu de voormalige toetsenist van diezelfde band. Is mijn smaak zo weinig veranderd? Ja en nee. In 2011 is de liefde voor improviserende muzikanten definitief doorgebroken, doch blijf ik een sucker voor popmuziek, met een voorliefde voor de jaren tachtig. Het zal wel met mijn jeugd en opvoeding te maken hebben. Ik geniet er met volle teugen van.