Solo drummers met een hoog improvisatiegehalte doen het goed in huize mrbungle dit jaar; ik noemde al eerder Kris Vanderstraeten en Will Guthrie. Vanwege zijn nieuwe album Cut is het nu de beurt aan Chris Corsano, ongetwijfeld de meest bekende van de drie. Dat is natuurlijk vooral vanwege zijn samenwerkingen met onder andere Paul Flaherty, Thurston Moore, Ben Chasny en Keiji Haino. Maar ook in z’n eentje weet hij een behoorlijk onderhoudend album neer te zetten.
Cut bestaat uit akoestische opnames (zonder overdubs) en is opgedeeld in negentien verschillende stukken, die bij elkaar bijna drie kwartier duren. Het album ligt in dezelfde lijn als bijvoorbeeld The Young Cricketer – waarop het drumstel is gemodificeerd met verschillende metalen objecten en snaren die over de drums zijn gespannen. En mocht je twijfelen aan welke objecten er worden gebruikt, dan staan ze per nummer vermeld.
Het album begint furieus en chaotisch, zo op het eerste gehoor, maar onderhuids speelt een spannend ritme, dat tot in het minste detail is uitgewerkt. Corsano weet met al zijn ervaring in klank en toon te variëren, ook al klinkt het nummer als een tornado die over het drumstel raast. Qua variatie is er sowieso genoeg te beleven, want al in het derde nummer gebruikt hij de vibraties van het drumstel om de snaren die er over heen zijn gespannen te bespelen met een strijkstok. Verderop kleedt hij zijn geluid aan met verschillende mondstukken voor blaasinstrumenten. Het bewijst maar weer eens dat Chris Corsano niet alleen een drummer is, maar een muzikant die alle mogelijkheden van zijn instrument wil benutten.
Dat laatste zorgt ervoor dat Cut niet “dat onluisterbare album van die spastische drummer” is. Het eenzaam lange middenstuk These Things Are Not Fancy is een prachtig voorbeeld van hoe inventiviteit met een drumstel kan klinken. Diegenen die bang zijn om drie kwartier lang drumsolo’s aan te horen, hebben dus geen excuus meer. Cut is uitgebracht via Chris Corsano’s eigen label Hot Car Warp Records.