Wereldmuziek. Een afgrijselijke term, vooral vanwege verkeerd gebruik, en derhalve verboden in huize mrbungle sinds de release van Umoja van het Zeeuwse Bløf. Uitgerekend in de periode dat diezelfde provincie overspoelt wordt met andere culturen verschijnt er een plaat op mijn speler met de titel World Music. De bandnaam hebben ze dan wel weer mee: Goat.
Het is snel gegaan met het drietal uit Korpilombolo, Noord-Zweden. De BBC heeft het al over één van de beste albums van het jaar, de grote alternatieve muzieksites duiken erop al was het een pot goud, en nog voordat het debuutalbum uit kwam werd Goat toegevoegd aan de lineup van Roadburn 2013. Hypes laat ik doorgaans aan mij voorbij gaan, doch World Music is een te lekkere plaat om er geen aandacht aan te besteden.
Goat combineert typische psychedelische elementen uit de krautrock met funky Afrikaanse ritmes en exotische zang en smelt dit samen tot een energieke hallucinerende trip, waarbij gedanst mag worden. Alsof Can op reis is geweest en onderweg een vloek van een Benins voodoopriester over zich heen kreeg. Geen boze vloek overigens, want waar Goat duister klinkt, lossen de zang en percussie dit weer op. Nummers als Let It Bleed of het met orgel geïnfecteerde Disco Fever vind ik iets te gemakkelijk, maar verder slaagt het Zweedse trio met vlag en wimpel in zijn opzet de heidens gierende gitaren te combineren met religieuze elementen uit diverse zuidelijk gelegen landen.
World Music dus. Een terecht gekozen titel voor het debuutalbum van Goat? Ach nee, dat is wellicht wat overdreven; er ontbreken duidelijk een aantal werelddelen om de gehele planeet te omvatten. Daarnaast is het alles behalve origineel wat de band hier laat horen. Maar de kracht van Goat schuilt er ook in dat we dit alles niet te serieus hoeven te nemen. Het maakt van World Music een plaat die de zomer net nog even wat langer laat duren.