U.S. Girls – GEM

De naam doet anders vermoeden, maar U.S. Girls is toch echt Megan Remy in d’r eentje. In 2008 begon ze thuis met microfoons, een kapotte drummachine, cassettedecks en een reel-to-reel tape recorder te rommelen. Inmiddels zijn we een aantal sterke platen verder. Vorig jaar kwam ik al nauwelijks van mijn verslaving aan U.S. Girls On KRAAK af; een doorbraak zat in het verschiet. Met de promomachine van het FatCat label nu achter zich, ligt de wereld aan haar voeten. Terecht, want haar nieuwste, GEM genaamd, is opnieuw een pareltje.

Het is dat je weet dat U.S. Girls een historie heeft in genres die in de marge opereren, anders zou je zweren dat we hier te maken hebben met een opgefriste versie van The Shangri-Las. Remy is een ster in het verknippen van retro popmuziek, en geeft er bij het hergebruik van melodieën en ritmes gelijk haar eigen bijzondere draai aan. Een prachtig voorbeeld is Jack, een bewerking van het gelijknamige en minstens zo geweldige nummer van Danava, waarbij ze in de huid kruipt van de getormenteerde Jack The Ripper. Down In The Boondocks was een hit van Billy Joe Royal in 1965, waar Remy in 2012 moeiteloos mee wegkomt. Als we aangekomen zijn bij afsluiter North On 45 wordt duidelijk dat Remy simpelweg het reukvermogen van een speurhond heeft als het aankomt op vinden van aanstekelijk beats, zanglijnen en radiovriendelijke refreinen. Het maakt haar niet uit of dit resulteert in een ballad, rock-‘n-roll of melodramatische girlpower.

De hulp die ze krijgt van producer Slim Twig heeft ze naar eigen zeggen kilometers vooruit geholpen. Daar heeft ze gelijk in als ze hiermee bedoelt dat invloeden van meidengroepen uit de sixties en r&b muziek van circa twee decennia terug beter hoorbaar zijn. De ruisende en soms  heerlijk rommelige opnamekwaliteit van albums als Introducing en Go Grey zijn nu toch echt verdwenen, en dat bracht ook een gevoel van spontaniteit met zich mee. Maar hoewel in bejaarde kringen soms anders wordt beweerd, is niet alle vooruitgang een slechte zaak.

Megan Remy komt op GEM steeds dichter bij het geluid dat past bij de naam van haar alter ego. Ze omhelst pop meer dan ooit, en maakt opnieuw een stap verder richting dat volmaakte liedje. Geen zorgen echter voor de fans van het eerste uur, want ondanks dat de termen lo-fi, distortion en experiment verder naar de achtergrond zijn gedrongen is Remy is nog steeds de dame met de DIY-charme waar je zomaar verliefd op zou kunnen worden.