Toen Nathan Bowles in 2005 Mike Gangloff van Pelt en The Black Twig Pickers tegen het lijf liep, ging er een wereld voor hem open. Vanaf dat moment staat zijn muzikale interesse in het teken van folk, drones, improvisatie en tradities uit de Appalachen. Dat de banjospeler, percussionist en leraar zelf ook in de bergen van zuidwest Virginia woont, helpt natuurlijk wel een handje mee. De belangrijkste carrièremove maakte Nathan Bowles echter dit jaar, toen hij zich ging toeleggen op solo performances. Na een aantal optredens en een geweldig nummer op de dubbele 7” God Damn, I Hate The Blues komt binnenkort zijn eerste album uit bij Soft Abuse, genaamd A Bottle, A Buckeye.
Nathan Bowles hanteert slechts een handgemaakte banjo – de Buckeye nummer 101 – met vijf snaren en een open achterkant, gemaakt door zijn buurman Greg Galbreath van Buckeye Banjos. Met enige hulp van een fles Elmer T. Lee en Jason Meagher nam hij de elf nummers live op in de inmiddels gesloten Black Dirt Studio, een plek waar al eerder prachtige albums werden geboren. Met deze informatie in het achterhoofd, zou je kunnen vermoeden dat A Bottle, A Buckeye een rauw en eenzijdig gevoel met zich mee brengt, maar niets in minder waar. Bowles weet het minimale palet van geluiden tot het uiterste te benutten en creëert zo een gevarieerd album met verschillende texturen.
In een kenmerkende clawhammer-stijl speelt Bowles een mooie mix tussen oud en nieuw, rustig en gejaagd, eigen werk en dat van iemand anders. Zo is Lick Mountain Ramble een bewerking van het nummer van de helaas veel te vroeg overleden Jack Rose, mede-oprichter van het eerder genoemde Pelt. Nog eens vier tracks zijn traditionals en verder covert Bowles Elk River Blues van de befaamde fiddler Ernie Carpenter. De banjo kent natuurlijk zijn beperkingen in het benaderen van dat soort geschiedenis, doch door deze mede als percussie- en strijkinstrument te gebruiken weet hij feilloos een eigen interpretatie over te brengen zonder de originele elementen uit het oog te verliezen.
Nathan Bowles maakte eerder dit jaar al indruk op de hier besproken EP van The Black Twig Pickers; met A Bottle, A Buckeye gaat hij daar op glorieuze wijze overheen. Als eerste solo werk is het een belangrijk hoofdstuk in zijn discografie; een introductie die hongerig maakt naar het volgende. Daar hoeven we gelukkig niet lang op de wachten: eind deze maand brengt Mie Music het nieuwe album van Pelt uit.
