Jaar: 2012

Muziek

Dylan Ettinger – Lifetime Of Romance

Door aan donderdag, april 5, 2012

Twee jaar geleden maakte Dylan Ettinger met New Age Outlaws furore onder de liefhebbers van kosmische synthesizermuziek. Het album bracht langzaam vervormende analoge klanken en referenties als Tangerine Dream, Kraftwerk, Klaus Schulze en Moroder samen. Daarmee nestelde hij zich in een genre waarin het verdomd lastig is om jezelf te onderscheiden, en te vernieuwen. Met zijn nieuwste album Lifetime Of Romance gaat hij die uitdaging op moedige wijze aan.

In plaats van door te stomen op de vertrouwde, minimalistische ambient toer, neemt Ettinger een afslag die ik niet had verwacht. Hij rijdt een donkere, druipende steeg in waar gothicachtige figuren zich ophouden en hun rammelende, met new wave overgoten synthpop afspelen. Wat hierin misschien wel het meeste bijdraagt, is de toevoeging van vocalen. Voorzien van een voordracht waarbij Joy Division en John Maus niet ver weg zijn, ademt Lifetime Of Romance het begin van de jaren tachtig. Verder opdoemende herinneringen aan Cabaret Voltaire en The Human League gooien de luisteraar daadwerkelijk dertig jaar terug in de tijd. De muziek van Ettinger gaat daarbij juist tien jaar vooruit.

Het album heeft volgens de artiest een heus concept: zijn persoonlijke falen in relaties, altijd mispakken bij de vrouwen, en een algeheel laag zelfbeeld. Zoiets is in teksten nog wel makkelijk uit te dragen, maar met analoge synthesizers (hij heeft onder andere een Moog Rogue, Alesis Micron en een Dave Smith Prophet ’08 in bezit) een stuk lastiger. Door ze afstandelijk en industrieel te laten klinken en gedesinteresseerd de zanglijnen te negeren, weet hij toch zijn gewilde concept enigszins uit te dragen.

Dylan Ettinger heeft met Lifetime Of Romance een gevarieerd elektronisch popalbum gemaakt, dat duidelijk naar de eighties teruggrijpt. Door vast te houden aan het analoge instrumentarium en typische korrelige productie behoudt hij toch zijn eigen stijl. En dat mag je gerust een prestatie noemen. Ik had mezelf al van te voren verenigd met een album dat op dezelfde voet als New Age Outlaws verder ging, maar dit is beter. Doe er je voordeel mee. Lifetime Of Romance is zeer binnenkort verkrijgbaar op lp en cd via Not Not Fun.

Verder lezen
0
Muziek

Maart 2012

Door aan zaterdag, maart 31, 2012

Teruglezen naar begin maart doet mij beseffen dat mrbungle.nl beter de domeinextensie .be had kunnen hebben. Eerst was daar het altijd geweldige KRAAK festival in Aalst (lees de erg vermakelijke recensie van makker Stefan hier en bekijk zeker de fantastische foto’s van Krysztoff Dorion op Flickr). Net bekomen typte ik recensies van Dolphins Into The Future, Kris Vanderstraeten, Sylvester Anfang II en Kiss The Anus Of A Black Cat, allen uit Vlaanderen. Als je ook nog eens bedenkt dat het best bekeken tv-programma in mijn geboorteland de naam Ik Hou Van Holland draagt, is de keuze snel gemaakt.

Gelukkig hoef ik nog niet volledig op Duvel over te stappen. Wat te denken van het eerder deze maand besproken Mirrorring? Ik noemde daarin al het setje cdr’s dat Grouper, onderdeel van dit duo, uitbracht. Het is absoluut één van de hoogtepunten van deze vroege lente, samen met het Gunn-Truscinski Duo en Pretty Lightning.

Niet besproken, wel gewaardeerd werd de in traditioneel kleine oplage verschenen cdr Beyond The Veil van Natural Snow Buildings, speciaal uitgebracht voor de toernee door Groot-Brittannië. Je kunt kritiek leveren op dit Franse duo dat ze steeds dezelfde dromerige en folky soundscapes uitbrengen, maar ik schaar deze release bij het mooiste werk van de afgelopen twee jaar. Marisa Anderson, die met haar album The Golden Hour nog mijn jaarlijst van 2011 haalde, is eveneens aan een reeks optredens begonnen.  Daarbij reist ze ook naar Europa. Ze maakt van de gelegenheid gebruik om recente opnames voor niets weg te geven op Bandcamp. En wie laat er nu gratis depressieve deltablues liggen?

Voor de liefhebbers van de wat kleinere releases tip ik een drietal zeven inches. Ten eerste Body/Head, een noise project van Kim Gordon (Sonic Youth) en Bill Nace, dat uitkomt via Ultra Eczema. Snerpende gitaren, gekreun, gegil en een hoop feedback. Banana Head’s Goon House is van een heel ander kaliber. Zully Adler (Goaty Tapes) gaat hier aan de slag met poppy lo-fi psychedelica. De 7” is verkrijgbaar bij Lexi Disques. Dé danstrack van de maand is The Driver van onze favoriete electro tijdmachine Xander Harris. Het Moon Glyph label brengt dit nummer uit op een split single met Dylan Ettinger. Ik beloof dat ik laatstgenoemde in april in het zonnetje zal zetten.

De compilatie Hidden Landscapes was vorig jaar een voltreffer. Nu komt Audio Gourmet met deel twee, opnieuw een prachtige verzameling verstilde ambient, minimale elektronica, zachte neo-klassiek en ritselende field recordings. Het label heeft meer nog dan op het eerste deel onbekende artiesten met kwaliteit weten bijeen te rapen, dus er valt een hoop te ontdekken. Twee nieuwe releases van Aguirre Records (uit België, inderdaad) vallen min of meer in hetzelfde genre. Zowel Panabrite met Sub-Aquatic Meditation als Pulse Emitter’s Aeons grossieren in warme, meditatieve synth klanken. Waar de één de diepte van de oceaan in duikt, stijgt de ander op naar kosmische hoogten. Ik kan beide goed hebben.

Even het hoofd leegmaken voordat april aanvangt. De in maart verschenen Frying On This Rock van White Hills helpt daar prima bij: spacende seventies rock, met eindeloos dreunende monotone drums en riffs, allerlei effecten en een productie afkomstig van Martin Bisi, wiens discografie menig mond zal doen openvallen. Of de vierde maand van het jaar weer een special wordt over mijn Zuiderburen? Ik sluit bij voorbaat niets uit…

Verder lezen
0
Muziek

Pretty Lightning – There Are Witches In The Woods

Door aan maandag, maart 26, 2012

Het Finse Fonal platenlabel van Sami Sänpäkkilä staat bekend om releases van artiesten exclusief uit eigen land, die vaak een rare mix bevatten van experimentele elektronica, Scandinavische mystiek en folkpop. Releases van onder andere Kemialliset Ystävät, Islaja, Paavoharju, Eleanoora Rosenholm en Tuusanuuskat koop ik vanwege dat feit blind. Wanneer iemand zou beweren dat hetzelfde label een plaat ging uitbrengen van een bluesband uit Zuid-Duitsland, zou ik m’n iPhone al paraat hebben voordat diegene was uitgepraat. Om dit persoon vervolgens eens flink uit te kafferen vanwege de vertoonde onkunde…

Pretty Lightning is de naam waaronder jeugdvrienden Christian Berghoff en Sebastian Haas, beide ook actief in Datashock, sinds 2007 muziek maken. De heren komen uit Saarbrücken, en brengen 28 maart hun debuutplaat uit bij Fonal. Een verassende zet dus van het label, doch niet helemaal onbegrijpelijk. Het drum/gitaar duo weet namelijk een gezonde dosis kraut psychedelica en freakfolk-passages aan de swampy bluesrock toe te voegen. Sommige catchy riffs mag je gerust poppy noemen, nog eens een overeenkomst met enkele Fonal acts. Maar een excuus is eigenlijk niet nodig, want There Are Witches In The Woods is gewoon een heerlijke plaat.

Bij een line-up van enkel gitaar en drums en de term bluesrock opgestempeld, worden er al snel vergelijkingen gemaakt. Pretty Lightning is inderdaad niet de meest originele band, maar hun mix van stijlen geeft ze wel iets eigens. Er wordt ruw gerockt alsof ze in een hardrockcafé staan te spelen (Blazing Bright, The Wizard), afgewisseld met meer meeslepende, geestverruimende drone passages waarbij bands als Sleepy Sun en Wooden Shjips boven komen drijven. Vooral See No Evil valt op, een nummer waarbij de zang als belangrijkste instrument geldt.

Pretty Lightning heeft met There Are Witches In The Woods een debuutalbum van allure neergezet, dat wat mij betreft qua kwaliteit prima bij Fonal past. Het blijft daar een beetje de vreemde eend in de bijt, maar dat heeft dan vooral met hun afkomst te maken. Geen probleem, als je bedenkt dat voor hetzelfde geld Zuid-Duitsland in dit geval in de Mississippi delta had kunnen liggen.

Verder lezen
0