Jaarlijst 2012: #20 – #16

16. Reines d’Angleterre – Globe Et Dynastie
De Franse avant-garde vocalist accordeonist Ghédalia Tazartès wordt bij Reines d’Angleterre bijgestaan door “elektronische botanisten” Èlg en Jo Tanz. Nu was de muziek van Tazartès al niet bepaald gewoontjes, maar met twee van de meest geflipte muzikanten van Frankrijk aan zijn zijde gaat het nog een stap verder. Het spookachtige stemgeluid wordt begeleid door bizarre elektronica, noise, en ondefinieerbare effecten. Dat Globe Et Dynastie een mindfuck extraordinaire is schreef ik in september in dit tweeluik.

17. Fabulous Diamonds – Commercial Music
Commercial Music – de naam zegt het al – is misschien wel de meest commerciële release in de top 20 van mrbungle.nl. Dat wil niet zeggen dat het duo (Nisa Venerosa en Jarrod Zlatic uit Melbourne) de stijl op de voorgaande twee rake albums in de steek hebben gelaten. Hun kenmerkende pop minimalisme is misschien rijker van klank geworden, maar ook langgerekter en dromeriger. Met bijna lethargisch repeterende patronen en wegkwijnende zang lijkt de titel hier alleen maar mensen op het verkeerde been te willen zetten. Hypnotisch goed, weer.

18. Will Guthrie – Sticks, Stones & Breaking Bones
Het lijkt wel of 2012 het jaar is van de solo drummer, met fantastische albums (en optredens) van Chris Corsano, Kris Vanderstraeten en de Australische Will Guthrie. Ook laatstgenoemde bewijst dat je geen band nodig hebt om een intensief en vooral ook boeiend geluid neer te zetten. Natuurlijk, Sticks, Stones & Breaking Bones is een album waarvoor enige concentratie vereist is, wil je proeven van de sublieme techniek en gevoel voor ritme die Guthrie ons probeert over te brengen. Bij mij is dat in ieder geval gelukt, zoals al eerder te lezen was op mrbungle.nl.

19. Al Doum & The Faryds – Positive Force
Het heeft geen enkele waarde te benoemen dat de heren van Al Doum & The Faryds uit Italië komen. Op Positive Force, hun tweede album, perfectioneren ze hun internationale stijl, dat uitwaaiert over heel Europa, Afrika en Azië. En de toekan op de hoes komt dan weer alleen voor in Midden- en Zuid-Amerika. Over breed georiënteerd gesproken: denk aan psychedelica, kraut en blues in een weirde mix met freejazz en exotische klanken. Desalniettemin weten ze ook de rust en daarmee een zweverig gevoel te bewaren. Een recensie met wat meer woorden en geluiden is hier terug te lezen.

20. Ignatz – Because Time Is Too Short
Releases op cassette of op cdr worden vaak gezien als tussendoortjes, een aanloop naar een “echt” album op lp of cd. En hoewel er inderdaad nog meer in de pijplijn zit wat betreft de discografie van Ignatz, kunnen we wat de kwaliteit betreft deze tape gerust als een volwaardige uitgave zien. In ruim veertig minuten laat Bram Devens zijn karakteristieke geluid weer horen, dat ergens tussen minimalistische blues en exotische folkmuziek ligt. Nog steeds heerlijk lo-fi, aangekleed met loops van rommelige tapes en met een stemgeluid dat is vervormd tot die van een oude bluesheld in de laatste fase van z’n leven. Depressief maar enorm beklijvend laat Because Time Is Too Short wederom horen waarom Ignatz de laatste paar jaren tot mijn favoriete Vlaamse muzikanten behoort.