Nadat het invloedrijke The Shadow Ring (in de top 101 van de meest vreemde platen op Spotify) na een uitgebreide discografie van tien jaar de pijp aan Maarten had gegeven, gingen twee van de drie leden solo verder. Graham Lambkin als zichzelf en met het Kye label en Tim Goss als Call Back The Giants. Deze laatstgenoemde is met The Marianne alweer aan de vierde lp toe, de vorig jaar in de herfst verschenen 12” Incidents Of Travel meegeteld. Daar waar Tim Goss de muziek van The Shadow Ring aankleedde met sinistere elektronica, gaat hij met Call Back The Giants voor een kaal geluid met diezelfde elektronica als enige middel.
The Marianne – naar het gelijknamige schip – kiest met typische kustgeluiden het ruime sop, doch blijft voorlopig in rustig vaarwater. De kabbelende weemoedige ambient, in een primitieve homestudio uitvoering, is in de eerste instantie bijna pastoraal of new age te noemen.
Verderop op kant A van het zeegroene vinyl pakken de donkere wolken zich echter samen, en wordt de sfeer grimmiger en onheilspellender. Het is alsof het schip een spookwereld binnen vaart, een vloek uitroepend over de passagiers; zo valt op te maken uit de wanhoop in de sporadisch opduikende spoken word-passages. Meer van Tim Goss’ typische Engelse accent, of dat van zijn stiefdochter Chloe Mutter (ook verantwoordelijk voor het artwork) had de plaat geen kwaad gedaan, maar het duo lijkt hier een bewuste keuze te hebben gemaakt voor het instrumentale.
Door de simpele en zich herhalende melodieën op de synthesizer ligt de geest van toegankelijkheid en popmuziek op de loer, maar de mistige slow-motion uitvoering en duistere sfeer anno vroege Coil voert ze daar eenvoudig van vandaan. Welke richting ze precies opgaan blijft desalniettemin een mysterie, zo raadselachtig kan de muziek van Call Back The Giants soms zijn. The Marianne is voorlopig een reis met een open einde.
In vergelijking met het eerder werk is The Marianne het meest uitgestrekte tot nu toe. Dat doet niets af aan de variëteit, fluctuerend tussen vintage sci-fi soundtracks, macabere hoorspelen en DIY industrial ambient. Het bewijs is dermate overweldigend dat de jury niet anders kan oordelen: Call Back The Giants zet een uniek geluid neer dat aspecten van aloude Britse elektronica en beangstigend modernisme samen weet te vangen, zonder zelf in herhaling te vallen.
The Marianne is verschenen bij Kye en als je nog even wacht, zal je nog flink je best moeten doen één van de vierhonderd exemplaren te bemachtigen.