Het kostte mij redelijk wat geld en moeite, een origineel exemplaar van de 12” Life Of Leisure van Washed Out te bemachtigen. Hopeloos uitverkocht, het bewijs dat ik regelmatig achter de feiten aanloop. Een recentelijk failliet verklaarde vinylwinkel, ergens in de States, bracht uitkomst. Ik had de dollars er graag voor over, en dat voor nog geen achttien minuten muziek. De reden? Life Of Leisure bestaat uit louter juweeltjes, in een genre waar nog nauwelijks een naam voor is verzonnen.
Benamingen verzinnen voor genres is een vermakelijke bezigheid, waar alleen omhooggevallen muziekjournalisten voor betaald krijgen. Voor de muziek van Washed Out waaien echter in de amateurblogosphere al diverse termen zoals chillwave, iets wat zijn oorsprong vermoedelijk vindt in het zweverige, ontspannen synthpop geluid en het “80s-throwback feel” dat de songs ademen.
Glow-fi is zo’n andere uitdrukking dat speciaal lijkt gemaakt voor Washed Out en gelijkende acts. De spaarzame productie met veel ruis en uit het geluid wegvallende synths wanneer er percussie wordt aangeslagen is typisch iets voor het in 2009 veel gehoorde en bejubelde lo-fi, of no-fi. Vervormde klanken die aandoen alsof je ernaar luistert met een oude walkman waarvan de batterijen bijna leeg zijn. Cassettes luisteren van Washed Out is trouwens heel goed mogelijk, want het label Mirror Universe Tapes bracht vorig jaar september de EP High Times exclusief op dit medium uit, gelimiteerd tot honderd exemplaren.
Wie is Washed Out eigenlijk? Het is het soloproject van Ernest Greene, een jongeman die met zijn ouders ergens in Georgia woont. Op deze plek is zo weinig te doen, dat muziek maken en kantklossen de enige twee bezigheden zijn waarmee men zich vermaken kan. Ik ben blij dat Greene niet voor dat laatste heeft gekozen. Na wat instrumentale hiphop en dancegeörienteerde tracks gemaakt te hebben, pikte Greene het geluid op van zijn vriend Chaz Bundick, die onder de naam Toro Y Moi diezelfde psychedelische shoewave neerzet. En dat in een paar maanden tijd.
De eerder genoemde cassette klinkt nog wat gruiziger, meer spacy dan het Life Of Leisure vinyl. Daarop verenigt Washed Out de psychedelische elektronica nog meer met synthpop van een aantal decennia geleden. Ergens zwemmend tussen dance, pop, disco, electro en r&b laat Greene zijn zachte en kalmerende stem – niet zelden onverstaanbaar – als een zacht zonnetje over zijn vertragende muziek schijnen. Ultiem relaxed en verwarmend, alsof je op vakantie bent op een tropisch eiland. Is dit de nieuwe lounge?