De cliniclown onder de gevederden: de prieelvogel. Wanneer er kraaiachtige genoemd wordt, moet ik altijd denken aan de raketaanval op de in een rolstoel gekluisterde Sheikh Ahmed Yassin (de “krassende kraai”), maar deze vogels hebben in additie ook fascinerende eigenschappen. De kleurrijke mannetjesvogel bouwt een prieel voor het vrouwtje en probeert daarin zoveel mogelijk felle kleuren te verwerken. Deze vogel is daar heel inventief in. Steentjes worden bijvoorbeeld niet zelden ingekleurd met bessensap, bonte keverschilden worden gebruikt, fleurige bloemen of zelfs menselijk afval. Wat de prieelvogel daarentegen nooit zal doen, is slechte combi’s uitzoeken. Wat dat betreft staat de vogel bekend als een stilistisch designer, die eenheid creëert in zijn prieel. In de Engelse taal heet de prieelvogel bowerbird. En hoewel de vogel alleen in Australië en directe omgeving voorkomt, zijn Bowerbirds ook een trio uit North Carolina die dit jaar een kleurrijk en toch coherent album wisten uit te brengen.

Eigenlijk is Hymns For A Dark Horse al uit 2007, maar het lokale Burly Time Records was niet in staat om het grote publiek te bereiken. Onterecht. Het nieuwe label Dead Oceans (o.a. Akron/Family en Phosphorescent) bracht het album daarom dit jaar opnieuw uit met twee extra nummers. Geen slechte zet, want binnen de kortste tijd werd dit drietal gezien als één van de leukste nieuwkomers op het gebied van toegankelijke folk, of folkpop. Dit werd bevestigd door een fantastisch knus optreden waarover ik al eerder schreef. Mijn mening is na dat optreden wel degelijk naar boven bijgesteld. Eerder vond ik sommige nummers wat langdradig, maar bij het ademloos toezien op het drietal in De Spin kwam het besef van de schoonheid bovendrijven. Bijna net zo mooi als de natuur soms kan zijn.

Phil Moore, de zanger en gitarist, is wellicht beïnvloed door een periode waarin hij voor het Museum of Natural Sciences vogels moest observeren in een hutje in North Carolina. Phil’s vriendin, Beth Tacular (geboren als Beth Salmon, maar dat bekte blijkbaar niet lekker genoeg) schilderde in datzelfde hutje en het duo raakte geïnspireerd door de natuurlijke omgeving waarin ze vertoefden. In plaats van zich bij de meest belachelijke organisatie ter wereld, Greenpeace, aan te sluiten, ging Phil muziek schrijven. Na een EPtje kwam multi-instrumentalist Mark Paulson er ook nog eens bij. De ideologie over de moderne wereld en het behoud van de natuur is er niet minder op geworden. In een interview verklaart Phil zelfs dat ze tijdens een tour lepeltje-lepeltje-lepeltje slapen. Daarbuiten slapen ze in een kleine Airstream caravan zonder elektriciteit en filosoferen ze over het effect van de mens op Moeder Aarde.

Die levensovertuiging komt duidelijk terug in de teksten, maar het is niet alleen kommer en kwel wat de Bowerbirds brengen. Ook de schoonheid van de natuur wordt bezongen met de op Devendra Banhart gelijkende stem, hier en daar aangevuld met samenzang. De beste nummers blijven desalniettemin kritisch. In Our Talons krijgt de prijs voor het meest aanstekelijke liedje van 2008 met het vogelachtige refrein (je moet het gehoord hebben) deet-deet-deet-deet-deet-deet-deet-deet-deet-deet! Ook Bur Oak is een droevige ode aan de aardkloot, gehuld in een sentimenteel hippie-folk jasje.

Met Hymns For A Dark Horse is het accordeon wat mij betreft ook definitief een trendy instrument geworden. Misschien zie ik dat verkeerd en is het al geruime tijd een veelgebruikt gereedschap in de “populaire” muziek, maar ik heb het gevoel dat de Balkan steeds meer een belangrijke streek vormt als inspiratiebron, en het accordeon draagt dat uit. Beirut is een goed voorbeeld, maar ook onze natuurvrienden Bowerbirds weten je met een beetje fantasie op wereldreis te nemen. En in de Balkan is, zeker vergeleken met ons kikkerlandje, de natuur nog redelijk ongerept. Geniet er zolang maar van.

#07. Bowerbirds – Hymns For A Dark Horse (Dead Oceans)
#08. Bon Iver – For Emma, Forever Ago (Jagjaguar)
#09. Mrs Jynx – The Standoffish Cat (Planet Mu)
#10. Frightened Rabbit – The Midnight Organ Fight (FatCat Records)