Muziek

Muziek

3x Morc Records

Door aan donderdag, juni 7, 2012

Wie terug gaat in de archieven van mrbungle.nl zal ruim een jaar geleden een bericht terugvinden over een zeker Vlaams trio, dat op een uitgave van Morc Records verscheen. De reden waarom ik vervolgens het niet meer over dit uiterst sympathieke Belgische label heb gehad heeft alles te maken met de tijd die verstreek voordat er nieuwe releases verschenen. Maar nu is het meteen drie keer raak.

Misschien wel de meest bekende van de drie artiesten is Boduf Songs, mede dankzij een aantal prachtige albums op Kranky. Matthew Sweet maakt ondanks zijn naam geen zoetsappige muziek. Zijn teruggetrokken folk is eerder zwaar depressief, met spaarzaam getokkel en langzame zang, eenzaamheid ademend. Het 10” vinyl Internal Memo is daarop geen uitzondering. We horen zes slepende maar zeker wel ritmische songs, die zeker in combinatie met de teksten wederom weten door te dringen tot het zwartste stukje van de ziel. Het is alleen zo goed, dat je er onmogelijk depressief van kan worden.

Nest van Annelies Monseré is in diverse opzichten vergelijkbaar. De uitgave verschijnt eveneens op 10” vinyl en is prachtig verpakt. De Vlaamse bedient zich daarnaast met trage en droevige zang en uitgeklede doch warme arrangementen. Vaak is er slechts één instrument te horen die haar begeleid, en meer heeft ze ook niet nodig om prachtige harmonieën te creëren. Het is een minimalistisch kunststukje die ik misschien nog wel hoger plaats als de eerder op mrbungle.nl beschreven split met Richard Youngs. Overigens horen we op het de eerste twee nummers nog Edgar Wappenhalter terug op bas en vocalen.

Detachment van Karina ESP, de Schot Chris Gowers voor intimi, is de enige van de drie die op cd verschijnt. Het is ook de enige die vocalen achterwege laat, en zich concentreert op abstracte (gitaar)ambient. Niemand zou mij kunnen overtuigen dat dit originele muziek is; aan de andere kant hoeft ook niemand mij andere muziek aan te raden om uit het raam te staren, gewoon thuis of op reis. Het is heerlijk rustgevende en dromerige muziek dat op de achtergrond voortkabbelt, en tegelijkertijd voldoende prikkelt om je bewust te zijn van de muziek. Dat is wat ik zoek in ambient muziek, en Karina ESP serveert het.

Wie op zoek is naar prachtige minimalistische muziek hoeft niet verder te zoeken. Bovenstaande releases zijn verkrijgbaar via Morc Records, of digitaal via Bandcamp. En als je ze alledrie in één keer besteld, krijg je nog korting ook.

Verder lezen
1
Muziek

Junzo Suzuki – Ode To A Blue Ghost

Door aan zaterdag, juni 2, 2012

Toen Majutsu No Niwa nog gewoon Overhang Party heette, speelde gitarist Junzo Suzuki in één van de hardste psychedelische Japrockbands op aarde. Vandaag de dag is hij actief in onder andere het duo 20 Guilders en Miminokoto, maar vooral ook solo. In 2009 bracht hij op zijn eigen label Plunk’s Plan Ode To A Blue Ghost uit op cdr, en deze krijgt nu geheel terecht een heruitgave op Utech Records, met prachtig nieuw artwork.

Met zijn Fender Stratocaster en Gibson Les Paul start Suzuki in de eerste instantie subtiel. Het duurt ruim zes minuten voordat we een variatie horen op zijn minimale getokkel, dat klinkt als een soundtrack voor een donkere, mysterieuze film. Maar het geluid zwelt aan in deze twintig minuten durende openingstrack, waarbij agressief en nerveus gitaarspel langzaam een muur van noise optrekt. Naar het einde toe heb je zelfs de neiging het volume naar beneden aan te passen, zo’n contrast vormt het met de start van het nummer.

Het tweede bedrijf Beyond The Yellow Clouds trekt de lijn door waarmee het album was gestart: met sfeervolle drones die een onderhuidse spanning met zich meedragen, gevoed door venijnige, uit de maat springende riffs. Over riffs gesproken, Shivering Larry’s Last Freak Out is er vol van. Dit is waar we Junzo Suzuki van kennen uit het verleden: maniakaal repeterend, psychedelisch en snoeihard. Oorsmeer maakt plaats voor een gigantische golf feedback die ruim acht minuten aanhoudt. Het afsluitende Studies For Three Broken Canes Of Dr. Dream moet het juist weer hebben van ambient en drone, waarbij het klinkt alsof Suzuki zijn gitaar met de strijkstok bespeeld. In dertien minuten laat de Japanner wederom horen hoe goed hij is in spanningsopbouw en het creëren van een pikzwart muzieklandschap.

Ode To A Blue Ghost is een album geïnspireerd door de klassieker Blue Ghost Blues van Lonnie Johnson, pionier in de jazz- en bluesmuziek, uit circa 1927. De raakvlakken worden misschien niet direct duidelijk, hoewel er legio zijn te vinden. De muziek van de Japanner is allesbehalve vrolijk bijvoorbeeld, en draagt dikwijls een donkere, spookachtige sfeer met zich mee. En zoals blues draait om repetitieve akkoorden, zo creëert Junzo Suzuki ook massieve soundscapes met behulp van repeterende aanslagen en effecten. Ja, ik zou een walvis nog met een banaan kunnen vergelijken. Feit blijft, dat Ode To A Blue Ghost een album is dat in iedere kast van de experimentele muziekliefhebber niet zou misstaan.

Verder lezen
0
Muziek

Mei 2012

Door aan donderdag, mei 31, 2012

Opdat ik ook zelf niets vergeet te luisteren, een terugblik op de maand mei. Deze maand kwam het KRAAK label met twee nieuwe releases, waarmee de twee meest recente berichten op mrbungle.nl, recensies van Bear Bones, Lay Low en Floris Vanhoof, meteen zijn genoemd. Verder hebben ik nog lopen spelen met het demonenmasker dat geleverd werd bij de lp van Charlemagne Palestine en Janek Schaefer, en luisterde ik aandachtig naar Cut van drummer Chris Corsano. Verder kwam ook het Charles Gayle Trio nog aan bod deze maand, hoewel dat album eigenlijk al in februari uitkwam.

Zoals gewoonlijk heb ik daarnaast nog wat nieuwe releases tot mij genomen, die ik nog niet genoemd heb. Led Er Est met The Diver is er daar één van. Het is een reis terug in de tijd, toen opgefokte darkwave en synthpop de scepter zwaaiden. Na het openingsnummer Animal Smear gaat het bergafwaarts, maar het dalingspercentage is te verwaarlozen. Een stuk rustiger gaat het eraan toe op Space Homestead van MV & EE, het duo gevormd door Matt Valentine en Erika Elder. Appalachen folk met composities in Indiase ragastijl en voorzien van psychedelische experimenten. Muziek om bij te blowen in een hangmat; dat ik geen wietpas noch een hangmat heb laten we hier even buiten beschouwing.

Als Zeeuw staat mijn blik veelvuldig op België gericht, ook qua muziek. Daarin was de maand mei geen uitzondering. Ik bewaar er nog een paar om er in juni nog wat uitgebreider over te hebben, maar welke ik zeker nog even wil noemen is de gratis te downloaden samenwerking tussen Dirk Wachtelaer en Köhn (Jürgen de Blonde). Een improvisatiesessie met drums en laptop, dat zonder bewerking op het internet is verschenen. Ook de moeite waard zijn de eerste drie cassettes van het nieuwe Belgische label Sad Coven. Met Urpf Lanze en de Kosmische Keuterboeren hebben ze al de crème de la crème van de Vlaamse underground te pakken, en daar komt Zashiki Warashi nog eens bij.

Iets naar het oosten vinden we Frankfurt, de geboortestad van Uwe Schmidt. Onder de naam Atom™ brengt Sahko Recordings enkele van zijn opnames uit 1994 voor het eerst uit en haalt meteen goede herinneringen naar boven. Aphex Twin (Ambient Works), Klaus Schulze en Brian Eno zijn alom vertegenwoordigd. Deze ambient doorstaat de tand des tijds met gemak. Gelukkig maar, want deze dubbele cd kwam eigenlijk al in januari uit. Ook redelijk tijdloos is de 7” Ethio Covers van Amen Dunes. Drie nummers van onbekend gebleven tapes met popmuziek uit Ethiopië, door de welbekende vertraagde en wazige filter van de New Yorker.

Als we ook nog even het continent Azië meepakken, dan is Hikari to Nazukeyo van Fushitsusha een aanrader. Deze band rondom Keiji Haino heeft inmiddels een behoorlijke cultstatus, en als je de geflipte noiserock met invloeden uit de kraut en psychedelica hoort dan weet je waarom. De naam Padang Food Tigers is dermate vreemd dat deze ook zo uit Japan zou kunnen komen. Toch komt dit duo uit het zuiden van Engeland, en ademt de muziek de lange folktraditie die ze in de land kennen. Daar moet wel bij verteld worden dat de instrumentale nummers op Ready Country Nimbus worden aangekleed met rustgevende ambient en dito field recordings. Erg mooi.

Het is elke maand weer een lastige opgave de nieuwe platen die er toe doen uit te pikken,  en dit op de draaitafel af te wisselen met klassiekers die al wat langer meegaan. Ik geloof dat het weer aardig is gelukt, al zeg ik het zelf. Volgende maand hoop ik op eenzelfde resultaat. Kunnen we meteen een voorzichtige balans opmaken van het eerste half jaar.

Verder lezen
0