Muziek

Januari 2012

Terugkijken op de eerste maand van het jaar lijkt makkelijk: doorgaans staat januari in het teken van inhaalwerk uit het vorige jaar en uitkijken naar wat komen gaat. Inhaalwerk had ik inderdaad genoeg. Ik typte over een nieuwe cassette van Floris Vanhoof, de lp’s van Adolf Butler en Ping Pong Tactics en de mysterieuze release van Teen Radiation. Opvallend is dat al deze acts uit Nederland en België komen. Van een opleving wil ik echter nog niet spreken; België heeft daar sowieso geen last van, daar is de kwaliteit doorgaans altijd goed.

In mooi voorbeeld van dat laatste is de plaat Terrestreality van Innercity op Aguirre Records. Antwerpenaar Hans Dens gaat hier aan de slag met spacy elektronica met een donkere, maar ook speelse, psychedelische ondertoon. De lp behoort tot de betere van het einde van 2011, en die te laat ten gehore kwam om de jaarlijst te halen. Zo ook het spannende en knap gemaakte 1975 van violist C. Spencer Yeh, dat bol staat van de improvisatie elektronica. Ook van de No-Neck Blues Band zou je misschien een andere stijl verwachten dan op YTIU te horen is. De improvisatietalenten van dit ensemble zijn echter te goed om de elektronica en krautrock zomaar aan de kant te schuiven.

Tot zover de korte samenvatting over het inhaalwerk; we leven in 2012 en dus luisterde ik merendeels naar de eerder beschreven nieuwe albums van Ilyas Ahmed en The Doozer. Zoals gewoonlijk was er meer. Drie albums op favoriet Blackest Rainbow Records kwamen iets later uit dan gepland en zo mag ik Isengrind, Ben Nash en de samenwerking van Koel Holtkamp en Chris Forsyth tot de beste releases tot nu rekenen, genres als psych folk, ambient en gitaardrones verkennend.

Nog zo’n hardwerkend label is Editions Mego. Er valt iedere week wel weer wat te beleven, waarbij de laatste releases van Mark van Hoen, Daniel Menche en Tyme. met Tujiko Noriko nog de meeste indruk maakten. Het label opereert vooral in de abstracte elektronica met een vleugje pop, en deze drie albums zijn daar geen uitzondering op. Spiritual Church Movement van Perispirit komt uit bij Digitalis, maar past qua muziek misschien wel in dat rijtje. Ricardo Donoso en Luke Moldof gaan hier in gevecht met elkaar en hun eigen analoge instrumentarium, de geboorte van een melodisch, gedetailleerd maar ook noisy geluidslandschap. Nog een aanrader in de experimentele elektronica? Imbogodom met And They Turned Not When They Went, een bevreemdende samenwerking tussen Alexander Tucker en Daniel Beban.

Soms heb je behoefte aan wat meer exotica. Na de geweldige verzamelaar To What Strange Place van vorig jaar, hebben we met Don’t Trust Your Neighbors: Early Albanian Traditional Songs & Improvisations op Hinter opnieuw een compilatie in handen met muziek uit het voormalige Ottomaanse rijk, uit lang vervlogen tijden. Opgefokt en melancholisch, en zeker weer eens iets anders. Kijkend naar andere werelddelen dan Europa en Amerika dan is de heruitgave van Obi Agye Me Dofo: groovende afrofunk en –beat van het Ghanese Vis-A-Vis uit de jaren zeventig van de vorige eeuw een dikke aanrader. In Azië is ook nog genoeg te beleven, getuige de samenwerking van Japanse psychrockers Up-Tight met de Argentijnse muzikant Anla Courtis. Of de debuut plaat van Majutsu No Niwa, de band van Rinji Fukuoka (Overhang Party). Eén van de hardste bands op aarde live, wordt er gezegd. Sylvania 7027 Live is – zoals de titel doet vermoeden – een registratie van deze sonische terreur.

Genoeg te beleven dus in januari. Geen momentje rust want in februari staan weer een hoop mooie releases op stapel.

The Doozer – Keep It Together

Aan het einde van deze maand komt het altijd geweldige Woodsist met wat de doorbraak van The Doozer gaat worden. Simon Doozer uit Cambridge wordt daarmee de eerste Britse artiest die een release krijgt bij de jongens van Woods, maar hij gaat zich er zeker thuis voelen. Keep It Together past namelijk perfect in het rijtje van eerdere releases met een sticker van dit label, die niet zelden een combinatie vormen van psychedelische folk en charmante pop.

In 2010 kregen we al een hint met het album Great Explorers, waarop dit soloproject uitstekende skills liet horen op het gebied van sixties psych en luie left field pop. In de tussentijd wist hij een hele rits aan muzikanten om zich heen te verzamelen, waardoor er maar liefst elf andere tussen de credits van dit nieuwe album staan. Het wat ruizige, analoge instrumentarium is ingeruild voor een band met gitaar, bas, piano, drums, strijkers en zelfs een tuba gekocht van het Leger des Heils. Gelukkig is er niet veel veranderd. Het lo-fi sfeertje is gebleven en de liedjes eenvoudig, wat het pop-gehalte aanzienlijk opkrikt.

Wat van The Doozer een vrij unieke artiest maakt is dat onmiskenbare Britse accent, naïef simpele teksten theatraal zingend als een stonede Jens Lekman. De laagdrempelige, shabby sfeer van zijn oudere werk wordt daarmee in stand gehouden, terwijl het vollere geluid van Keep It Together de warmte en romantiek ten goede komen. Luister bijvoorbeeld maar eens naar Fold Up Chair, een onweerstaanbaar zomerse song, gemaakt om mee te neuriën.

Keep It Together verschijnt 31 januari digitaal en op vinyl, en is onder andere te bestellen in de pas vernieuwde webshop van Woodsist. En ja, dat is Simon Doozer zelf op de albumhoes.

Ilyas Ahmed – With Endless Fire

With Endless Fire is het nieuwste werk van de in Pakistan geboren, in Amerika opgegroeide Ilyas Ahmed, en zijn derde release bij Immune Recordings. Na zijn eerste cdr in 2005 heeft hij een eigen stijl weten te ontwikkelen, dat zich op een primitieve wijze uitstrekt langs folk, blues en drone.

Na het enigszins verrassend rockende en bluesy Goner album in 2009, is With Endless Fire weer een stap terug naar de weidse, hypnotiserende melodieën, waarbij de akoestische gitaar de hoofdrol krijgt toebedeeld, met als figuranten harmonium, orgel en drums. De invloed van Ahmed’s rustgevende stem op deze dromerige trip kan echter niet genegeerd worden. Vooral in kaal gestripte folknummers als Every Minute For Every Hour (For JR) en afsluiter By The Light is het effect hiervan maximaal. De prachtige balans in het geluid is opmerkelijk, aangezien With Endless Fire door Ilyas Ahmed alleen direct is opgenomen naar analoge tapes.

De melancholische stijl van dit album zal liefhebbers van Charalambides en Grouper (waarmee Ahmed onlangs nog mee samenwerkte) zeker aanspreken. With Endless Fire wordt gelimiteerd uitgebracht op vinyl en cassette; op de website van Immune Recordings is alvast Skin In Circles te beluisteren.