De infantiele manier waarop de titel van het album op de hoes wordt uitgebeeld, zullen we dit viertal uit – goh – San Francisco maar vergeven. De heren van Wooden Shjips houden het nu eenmaal graag simpel. Op West valt dan ook slechts een stabiele, licht stijgende lijn te bespeuren ten opzichte van de twee voorgaande albums. Albums waarop een fuzzy, noisy gitaargeluid, groovende psychedelische stoner en een eentonig drammend Hammondorgel centraal staan.
Op dit derde volwaardige album heeft Wooden Shjips voor het eerst in het bestaan in een studio en met een producer gewerkt. Gelukkig is er van het smerige, krakende geluid veel overeind gebleven. Alsof de gitaren zich met veel geweld een weg moeten banen door de met Woodstockmodder verstopte luidsprekers. Wel komen door de professionele productie de invloeden beter naar voren. Denk aan Spacemen 3, misschien zelfs The Velvet Underground of The Doors (wat betreft vocalen, vooral). Inderdaad, vervlogen tijden en drugs spelen al dan niet bewust een prominente rol in de muziek van Wooden Shjips.
Rock is eigenlijk maar een rare benaming voor een muziekgenre, maar hier ontkomen we er niet aan. Wooden Shjips speelt het. Een compromisloze en lazy versie, in het hier en nu, met een eeuwigdurende knipoog richting de sixties. En het klinkt geweldig! West ligt vanaf aanstaande maandag in de winkels (behalve in Engeland).
