1. U.S. Girls – The Island Song
2. John Maus – Cop Killer
3. Peaking Lights – All The Sun That Shines
4. The War On Drugs – Baby Missiles
5. Kurt Vile – Baby’s Arms
Meer dan ooit heb ik mijn heil op het gebied van livemuziek buiten de provincie moeten zoeken. Een dure grap voor iemand uit Zeeland die weigert zijn rijbewijs te gebruiken en zich te goed voelt voor shabby pensions. Meer dan ooit ook, heb ik goede optredens gezien. Een top 3.
1. Kraak Festival, Aalst, België, 5 maart 2011. Voor de oorverdovende kennismaking met France (de band); Iasos; het slagveld in de zaal na de show van Iasos; diezelfde Iasos die na het optreden uitlegt dat hij 12 jaar heeft gestudeerd op zijn visuele kunsten; diezelfde Iasos die de volgende ochtend aan het ontbijt in het hotel rustgevend zwaait; een gesprek proberen aan te knopen met Arthur Doyle; diezelfde Arthur Doyle die de volgende ochtend in het hotel weer een heel verhaal probeert te vertellen; Twinsistermoon; een lief optreden van Bridget Hayden; het publiek bij The Beautiful Band; alle artiesten kunnen meemaken; de algehele sfeer; de kapstok die pas na acht uur opduikt; Duvel; Vlaamse fritten; café De Scheepvaart; etc. Lees het preview & verslag op mrbungle.nl.
2. Lustmord, Incubate festival, Tilburg, 18 september 2011. Brian Williams trad voor het eerst op in Nederland, sinds zijn carrière in 1980 begon. Het was het wachten waard. De pikzwarte ambient kwam – verrassend genoeg – uitstekend tot zijn recht in de grote zaal van de 013. Mede dankzij het volume en de loodzware set; zelfs de muren leken mee te bewegen. De indrukwekkende visuals deden de apocalyptische sfeer (mede veroorzaakt door stoelen neer te zetten) tot een ongekend hoogtepunt stijgen. We zullen waarschijnlijk nooit te weten komen of Williams gewoon stond te patiencen achter zijn laptop, maar goed, we kwamen toch voor de muziek. Dank u, Incubate.
3. John Maus, Le Guess Who festival, Utrecht, 27 november 2011. Dé held van 2011 in Nederland; daar moest ondergetekende natuurlijk bij zijn. Ondanks heel wat tegenwerkingen (de afstanden tussen de verschillende locaties in Kutrecht, het deurbeleid van de Ekko, hipsters van wie je niet uit de plaat mag gaan) toch een memorabel optreden. John Maus weet namelijk als geen ander zijn tomeloze energie over te brengen op het publiek, ook al is zijn zweterige uiterlijk na slechts twee nummers meer te danken aan het water dat hij over zich heen gooit dan aan zijn wilde performance. Dat hij meezingt met een zelf gestart cassettebandje maakt hierin niks uit. Luister hieronder de liveset eerder dit jaar bij Incubated.
Honorable mention: de aanwezigheid van Girlseeker op het Incubate festival. Voor de “ik ben in een ander universum aanbeland”-blik in hun ogen. Lees hier de preview op mrbungle.nl.
Het in Gent gevestigde label audioMER. is sinds 2008 actief op het gebied van vinyl releases, gericht op experimentele muziek met bijzonder artwork van hedendaagse visuele artiesten. Vorige maand zagen twee releases het levenslicht: Hieroglyphic Being en White Out. Dat dit nummer zeven en acht betreft in de discografie van het label, geeft aan dat het hier niet gaat om kwantiteit, maar om uitgaven die de luisteraar voor langere tijd blijven boeien. Ik neem graag de proef op de som.
Hieroglyphic Being is Jamal R. Moss, een dj en producer afkomstig uit de elektronica en house scene van Chicago. De laatste paar jaar heeft hij een enorme discografie opgebouwd van veelal kleine releases, iets wat niet vreemd is in de genres waarin hij opereert. Toch mag je Jamal R. Moss gerust een buitenbeentje noemen. Als Sun Ra liefhebber mengt hij door zijn toch al experimentele elektronische stukken invloeden uit de new age, noise, psychedelica en free jazz. De term “house” is in ieder geval ver te zoeken.
De plaat Le Jardin des Chemins Bifurquants bevat een heus concept. Als planten een religie zouden hebben, hoe zou dan hun cultus latriae er uit zien? Kleurrijk, als we het hoesontwerp van Robert Beatty (bekend van de band Hair Police) moeten geloven. Muzikaal heeft Moss zijn ideeën hierover opgedeeld in twee lange stukken die minstens zo’n bevreemdende indruk geven. De A-kant heeft een doffe laag new age synths als ondergrond, waarboven futuristische beats een gevecht aangaan. De andere kant van het vinyl is verwijst nog veel meer naar oude kraut en electro, waarbij een opdoemende gitaardrone en de bizarre ritmes Hieroglyphic Being wederom buiten een hoekje plaatsten. Verfrissend!
White Out bestaat reeds een jaar of vijftien, gevormd door Lin Culbertson en Tom Surgal. Hun creativiteit is in die jaren niet onopgemerkt gebleven, samenwerkingen met Thurston Moore, Jim O’Rourke en Carlos Giffoni onder andere, tot gevolg. Asphalt And Delay is eigenlijk het eerste album van het duo waarop ze zonder muzikanten van buiten opereren.
Asphalt And Delay is een indrukwekkend samenspel tussen de percussie van Surgal en de diverse instrumenten en effecten van Culbertson, waarbij ook wordt geschermd met de tegenstellingen tussen elektronisch en akoestisch. Incidenteel duikt het gefilterde stemgeluid van Culbertson op, doch alleen wanneer dit past in het palet van free jazz en elektro-psychedelica. De vijf composities zijn uitdagend, avontuurlijk, veelal druk, op sommige momenten rustgevend, maar nergens voorspelbaar. De samensmelting van al die elementen wordt gelukkig niet tot het uiterste gedreven, zodat dit album een prachtig gesmeed geheel genoemd mag worden. Een dikke aanrader dus voor diegenen die van geïmproviseerde elektroakoestische muziek houden.