2. Peaking Lights – 936
Wanneer ik terugkijk op mijn schrijfsels van de afgelopen jaar op mrbungle.nl, lijkt het wel of ik hele dagen lsd, paddo’s of andere trippy acid tot mij heb genomen. Niets is minder waar. Met de muziek van Peaking Lights op heb je dat ook niet helemaal nodig. In februari noemde ik 936 – uitgebracht op het Not Not Fun label – nog tamelijk onschuldig album van de maand, maar bijna een jaar later is het misschien wel mijn meest gedraaide lp van 2011 (mede dankzij de releasedatum) en blijken meer mensen de kracht van de dubby psychedelica te hebben ontdekt. Het paar werd getekend door het grotere Domino Records met een re-release tot gevolg en het optreden in Dok Gent was één van de leukste van het jaar. Ik maak van de gelegenheid gebruik om mijn mening in het Schaduwkabinet van de Subjectivisten hieronder te herhalen.
Het gruizige is er nu wel een beetje af bij Peaking Lights, ook wel Aaron Coyes en Indra Dunis uit Wisconsin. Vervelend kan ik dat niet noemen, want de opvolger van het lo-fi Imaginary Falcons luistert heerlijk weg. Nou ja, allemaal relatief natuurlijk. De dikke lagen doffe dub brengen direct een lome sfeer in huis. De subtitel Laid Back bij het nummer Tiger Eyes was niet nodig geweest, net als bij de rest van de plaat. Lieflijke zonnige klanken die je begeleiden op een ochtend waarop het lijkt dat nog niet alle genotmiddelen zijn uitgewerkt. Eenvoudige baslijnen en percussie effecten worden aangevuld met orgelachtige keyboardklanken en een vrouwenstem die het licht doet schijnen met simpele, nietszeggende en zich herhalende woorden. Soms hoeft muziek helemaal niet zo moeilijk te zijn om er toch van te kunnen genieten.