Tag archieven: ambient
Muziek

3x Morc Records

Door aan donderdag, juni 7, 2012

Wie terug gaat in de archieven van mrbungle.nl zal ruim een jaar geleden een bericht terugvinden over een zeker Vlaams trio, dat op een uitgave van Morc Records verscheen. De reden waarom ik vervolgens het niet meer over dit uiterst sympathieke Belgische label heb gehad heeft alles te maken met de tijd die verstreek voordat er nieuwe releases verschenen. Maar nu is het meteen drie keer raak.

Misschien wel de meest bekende van de drie artiesten is Boduf Songs, mede dankzij een aantal prachtige albums op Kranky. Matthew Sweet maakt ondanks zijn naam geen zoetsappige muziek. Zijn teruggetrokken folk is eerder zwaar depressief, met spaarzaam getokkel en langzame zang, eenzaamheid ademend. Het 10” vinyl Internal Memo is daarop geen uitzondering. We horen zes slepende maar zeker wel ritmische songs, die zeker in combinatie met de teksten wederom weten door te dringen tot het zwartste stukje van de ziel. Het is alleen zo goed, dat je er onmogelijk depressief van kan worden.

Nest van Annelies Monseré is in diverse opzichten vergelijkbaar. De uitgave verschijnt eveneens op 10” vinyl en is prachtig verpakt. De Vlaamse bedient zich daarnaast met trage en droevige zang en uitgeklede doch warme arrangementen. Vaak is er slechts één instrument te horen die haar begeleid, en meer heeft ze ook niet nodig om prachtige harmonieën te creëren. Het is een minimalistisch kunststukje die ik misschien nog wel hoger plaats als de eerder op mrbungle.nl beschreven split met Richard Youngs. Overigens horen we op het de eerste twee nummers nog Edgar Wappenhalter terug op bas en vocalen.

Detachment van Karina ESP, de Schot Chris Gowers voor intimi, is de enige van de drie die op cd verschijnt. Het is ook de enige die vocalen achterwege laat, en zich concentreert op abstracte (gitaar)ambient. Niemand zou mij kunnen overtuigen dat dit originele muziek is; aan de andere kant hoeft ook niemand mij andere muziek aan te raden om uit het raam te staren, gewoon thuis of op reis. Het is heerlijk rustgevende en dromerige muziek dat op de achtergrond voortkabbelt, en tegelijkertijd voldoende prikkelt om je bewust te zijn van de muziek. Dat is wat ik zoek in ambient muziek, en Karina ESP serveert het.

Wie op zoek is naar prachtige minimalistische muziek hoeft niet verder te zoeken. Bovenstaande releases zijn verkrijgbaar via Morc Records, of digitaal via Bandcamp. En als je ze alledrie in één keer besteld, krijg je nog korting ook.

Verder lezen
1
Muziek

Junzo Suzuki – Ode To A Blue Ghost

Door aan zaterdag, juni 2, 2012

Toen Majutsu No Niwa nog gewoon Overhang Party heette, speelde gitarist Junzo Suzuki in één van de hardste psychedelische Japrockbands op aarde. Vandaag de dag is hij actief in onder andere het duo 20 Guilders en Miminokoto, maar vooral ook solo. In 2009 bracht hij op zijn eigen label Plunk’s Plan Ode To A Blue Ghost uit op cdr, en deze krijgt nu geheel terecht een heruitgave op Utech Records, met prachtig nieuw artwork.

Met zijn Fender Stratocaster en Gibson Les Paul start Suzuki in de eerste instantie subtiel. Het duurt ruim zes minuten voordat we een variatie horen op zijn minimale getokkel, dat klinkt als een soundtrack voor een donkere, mysterieuze film. Maar het geluid zwelt aan in deze twintig minuten durende openingstrack, waarbij agressief en nerveus gitaarspel langzaam een muur van noise optrekt. Naar het einde toe heb je zelfs de neiging het volume naar beneden aan te passen, zo’n contrast vormt het met de start van het nummer.

Het tweede bedrijf Beyond The Yellow Clouds trekt de lijn door waarmee het album was gestart: met sfeervolle drones die een onderhuidse spanning met zich meedragen, gevoed door venijnige, uit de maat springende riffs. Over riffs gesproken, Shivering Larry’s Last Freak Out is er vol van. Dit is waar we Junzo Suzuki van kennen uit het verleden: maniakaal repeterend, psychedelisch en snoeihard. Oorsmeer maakt plaats voor een gigantische golf feedback die ruim acht minuten aanhoudt. Het afsluitende Studies For Three Broken Canes Of Dr. Dream moet het juist weer hebben van ambient en drone, waarbij het klinkt alsof Suzuki zijn gitaar met de strijkstok bespeeld. In dertien minuten laat de Japanner wederom horen hoe goed hij is in spanningsopbouw en het creëren van een pikzwart muzieklandschap.

Ode To A Blue Ghost is een album geïnspireerd door de klassieker Blue Ghost Blues van Lonnie Johnson, pionier in de jazz- en bluesmuziek, uit circa 1927. De raakvlakken worden misschien niet direct duidelijk, hoewel er legio zijn te vinden. De muziek van de Japanner is allesbehalve vrolijk bijvoorbeeld, en draagt dikwijls een donkere, spookachtige sfeer met zich mee. En zoals blues draait om repetitieve akkoorden, zo creëert Junzo Suzuki ook massieve soundscapes met behulp van repeterende aanslagen en effecten. Ja, ik zou een walvis nog met een banaan kunnen vergelijken. Feit blijft, dat Ode To A Blue Ghost een album is dat in iedere kast van de experimentele muziekliefhebber niet zou misstaan.

Verder lezen
0
Muziek

Charlemagne Palestine & Janek Schaefer

Door aan maandag, mei 21, 2012

Ja, zo ziet dat er dan uit: een beetje lullig. Het demonenmasker dat geleverd wordt bij de lp Day Of The Demons van Charlemagne Palestine en Janek Schaefer is een leuk grapje van Desire Path Recordings maar de buren ermee angst aanjagen zit er niet in. Misschien moet dat dan maar met de muziek, al is dat op papier lastig met twee artiesten die hun sporen hebben verdiend in de minimalistische muziek.

Charlemagne Palestine heeft inmiddels de pensioenleeftijd bereikt, doch stoppen zie ik hem nog niet snel doen. Al sinds de jaren zeventig verblijdt hij menig experimenteel muziekliefhebber met composities die qua klank en toon beperkt blijven, maar wat betreft beleving enorm intens kunnen overkomen. De veel jongere Janek Schaefer heeft hem echter allang ingehaald wanneer we over omvang van discografieën praten. De conceptuele geluidskunstenaar is vooral bekend vanwege zijn zelfgebouwde installaties, waarbij veel gebruik wordt gemaakt van field recordings.

De plaat is minder minimalistisch dan je van deze twee heren zou verwachten. Raga De L’apres Midi Pour Aude bestaat uit kalm aanzwellende drones uit de shruti box (een soort harmonium), aangekleed met spookachtige zang en desolaat luidende bellen van een carillon. Het nummer werkt in een kwartier naar een intense climax toe, waarna het in vijf minuten naar een stille afronding sluipt. Sfeervol is het allemaal wel; zeker de zang geeft het ook iets ritualistisch mee. Toch is het niet alleen maar duisternis dat de klok slaat. Termen als rustgevend en hemels zijn net zo veel van toepassing.

Fables For A Far Away Future – kant B – doet de titel van het album wat meer eer aan. Om de bezeten orgelspeler kom je in dit nummer niet heen. Verderop is er ook wat meer ruimte voor field recordings: rafelige opnames die verder weinig houvast bieden, maar wel variatie brengen. De mastering van James Plotkin zorgt ervoor dat dit alles zich op sublieme wijze aan de luisteraar openbaart.

Wellicht verwachte ik met de titel en verpakking te veel hel en verdoemenis. Aan de andere kant, wanneer je deze muziek op zo’n manier in de markt zet schep je ook bepaalde verwachtingen. Uiteindelijk moet je je daar niet door laten leiden. Day Of The Demons is gewoon een geweldige sfeervolle plaat die liefhebbers van drones, ambient en field recordings zal aanspreken. Voor hel en verdoemenis: ik zie dat de Diablo 3 servers weer online zijn!

Verder lezen
0