Uit de reacties op de debuutplaat vorig jaar kwamen termen naar voren als “delirium”, “mindfuck” en “waanzin”. Een duo balancerend op een dun koortje waarbij naar rechts vallen resulteert in een overdosis en naar links in een permanente hersenbeschadiging. Opgefokt, gestoord, laxerend, hypnotiserend, avontuurlijk en afstandelijk.
Kom, kom, zo erg was het nu ook weer niet. Street Horrrsing van de Fuck Buttons was een klap in het gezicht, geen vuist. Althans, voor een geoefende luisteraar. Noise en melodie botsten met elkaar op lichtsnelheid, maar een oerknal leverde het niet op. Opvolger Tarot Sport pakt het misschien daarom wel anders aan. De lange composities zijn gebleven, de black metal-achtige zang verdwenen. Daarvoor in plaats zijn gedempte maar niet te vermijden technobeats in de plaats gekomen, die de melancholische synths beter naar een climax weten te tillen dan de tribal drums op het debuutalbum.
Dat levert meteen een van de meest opzwepende singles van dit jaar op in de elektronische muziek. Surf Solar bouwt met spacy effecten en repeterende samples langzaam (in bijna elf minuten) op naar een ruisende klankdeken die zeker live de luisteraar naar euforie zal leiden waar geen XTC tegenop kan. Maar het is niet allemaal spacecake wat de Fuck Buttons ons serveren. Rough Steez schuurt met venijnige percussie en allerlei vervormde, piepende electrogeluiden dicht langs de noise muziek. Het naar een Japans oorlogsschip vernoemde The Lisbon Maru lijkt even een ambient track te worden, maar in de ruim negen minuten duren muzikale reis door het universum van Benjamin John Power en Andrew Hung komen we heel wat meer tegen.
Lange nummers zijn vaak funest voor een commercieel succesvol album. Fuck Buttons is daar niet op uit, getuige ook de bandnaam. Succes dient voort te komen uit het talent om goede muziek te maken, en dat zit de Engelsen uit Bristol blijkbaar in het bloed. Het middelste nummer Olympians is opnieuw goud waard, vooral wanneer deze na zeven minuten ontploft. Chaotisch is Tarot Sport desalniettemin nergens. Kudos hiervoor gaan grotendeels naar producer Andrew Weatherall, een oudgediende in de technowereld, die de rommelmarktinstrumenten in goede banen weet te leiden.
Ik krijg opeens weer zin om boodschappen te doen. Phantom Limb is een aanstekelijk nummer van de ongelooflijk poppy indieband The Shins, dat zelfs als achtergrondmuziek in de Albert Heijn wordt gebruikt. Wat zal ik toch genieten wanneer de computer van de grootste grutter van Nederland eens een keer foutje maakt en Phantom Limb van Fuck Buttons draait. Nooit geen rijen meer bij de kassa.
Het tweede album van Fuck Buttons eindigt met het furieuze Flight Of The Feathered Serpent; een boze technobeat ramt hier genadeloos je mislukte danspasjes door de strot tot je niet meer kan staan. Verder is Tarot Sport eigenlijk een heel ontspannen album.
#9. Fuck Buttons – Tarot Sport (ATP)
#10. A Place To Bury Strangers – Exploding Head (Mute)