Een hoop goede nieuwe releases afgelopen maand. Ik noemde al het Belgische Maan en het aan Sun City Girls verwante The Invisible Hands, en een aantal tapes die het Hare Akedod label het afgelopen jaar heeft uitgebracht. Verder stond april in het teken van Sonic Protest (met een weergaloze show van The Dead C in het geheugen gegrift) en kregen we traditiegetrouw een bombardement van overbodige releases te verwerken op Record Store Day.
Plaat van de maand is zonder twijfel die van het Australische Exhaustion. De destructieve noiserock ‘n roll gespeeld op het debuutalbum Future Eaters blaast mij volledig omver. Een stoïcijnse baslijn en motorik ritmes lopen als een rode draad door de zeven nummers, terwijl een gitaar – opgejaagd door effecten en distortion – paniekerig doch uitgeput probeert te ontsnappen uit deze dichtgetimmerde kamer. De echoënde vocalen doen er nog een schepje bovenop wat betreft het negeren van structuur.
Ook tamelijk geniaal is White Shadows On The South Seas van de al lang meelopende Britse gitarist Mike Cooper. Dit album, dat uitkomt bij Room40, is min of meer de opvolger van Rayon Hula, wederom geïnspireerd door de kleine eilanden in de Grote Oceaan. De tropische blues met slide gitaar, aangekleed met field recordings van de plaatselijke fauna, kitscherige lounge en tape loops is alles wat je zoekt in moderne exotica, en weet de luisteraar ook daadwerkelijk te verplaatsen naar Polynesië of Hawaï.
Je ontkwam er niet aan afgelopen maand: Record Store Day. Het is nog een hele klus om tussen de vele nutteloze (her)uitgaven de platen er uit te vissen die er wel toe doen. Eén daarvan was Golden Gunn, een samenwerking tussen gitarist Steve Gunn en Hiss Golden Messenger. De kosmische folkrock krijgt een bluesrandje en is misschien een beetje veilig, maar luistert uitermate lekker weg, mede dankzij het vloeiende spel van de twee heren.
Op diezelfde dag, doch niet speciaal voor RSD, verscheen ook The Godward Way van Daniel Higgs (Lungfish, The Skull Defekts). De vrijblijvende sessie in de Latitudes-serie, in de studio van Southern Records, heeft slechts één nummer opgeleverd. Gelukkig duurt deze ruim 23 minuten. Higgs brengt ons met zijn gezang en semi-religieuze voordracht terug naar het prehistorische Mesopotamië, toen de nietigheid van het menselijk bestaan een stuk duidelijker was dan nu. Zijn bezwerende stem wordt bijgestaan door repeterend banjospel en harmonium. Na die 23 minuten wordt duidelijk dat The Godward Way een bijzonder en intrigerend nummer is geworden.
Verder kwamen nog voorbij in april: Ashtray Navigations met Cloud Come Cadaver (gitaarnoise met een slicer pedaal), The Cosmic Dead’s Inner Sanctum (Hawkwind op steroïden), Celestial Explosion van Don Bikoff (à la John Fahey, maar dan meer space), In Zaire met het album White Sun Black Sun (hallucinerende tribal trancerock), The Astral Body Electric van Herbcraft (laid-back psychedelica) en tenslotte het inter-galactische synthesizerkunstje Mask Of The Maker van Jonas Reinhardt.
