Met een discografie die inmiddels – met alle cdr releases op hun eigen label Child Of Microtones / Heroine Celestial Agriculture meegerekend – de honderd bijna aantikt is het flink zoeken naar het juiste album. Een album dat zowel de mogelijkheden in de studio laat horen als de vrijheid van de live optredens. Kortom, het beste wat Matt Valentine, zijn partner Erika Elder en de vele gastmuzikanten die met MV & EE optrekken, te bieden hebben, compact samengevat.
Vorige maand mocht ik de Zebulon Residency boxset ontvangen. Een fantastische uitgave die er toe doet, maar deze is met z’n zes cd’s en vijf en een half uur niet bepaald compact te noemen. Daarnaast kunnen er maar 99 liefhebbers van dit handgemaakte juweeltje genieten. Het gloednieuwe album Fuzzweed is daarom een betere optie, om verzekerd te zijn van heerlijke lazy psychedelische folk met fuzzy bluesriffs en bedwelmende ritmes en zang.
Kant A begint met het in Londen opgenomen Environs, waarop Mick Flower op shahi baaja en Andy Ramsay op tabla en synthi de langzame slide gitaar licks een raga drone ondergrond bieden. Het daaropvolgende Turbine is een opvallende; akoestisch gitaarspel wordt langzaam overspoelt met kosmische distortion en elektronische percussie, waaronder zelfs handgeklap. De hemelse duozang maakt het hippiegevoel helemaal af, en dan hebben we de mondharmonica aan het einde nog niet eens gehad.
Trailer Trash is misschien wel het beste nummer van deze plaat. Met vierdubbele zang roept dit herinneringen op aan harmonieuze muziek van de West Coast uit de begin jaren zeventig, onbezorgd doch met een redelijke geniale gitaarsolo slingerend op de achtergrond. De laatste track voordat de plaat omgedraaid moet worden – Jacked Up – gaat nog een versnelling lager, richting het toppunt van luiheid, zonder dat de prachtig samenvallende melodieën daar onder hebben te lijden.
Kant B is met het bijna twintig minuten onafgebroken drieluik Poor Boy Excursions groots. Het start met typische Mississippi blues, een met respect voor de traditie zingende Erika, terwijl elektronische drones een en ander lijken op te jagen. MV & EE laten zich echter niet van de wijs brengen en wacht rustig totdat ze los kunnen gaan op het tweede deel, A Long Way From Home. Dit experimentele stuk klinkt als een uit de hand gelopen jamsessie met misvormde gitaarklanken, de nergens zich van aantrekkende drummer Smokehound en de wilde bassist Coot Moon, die we nog kennen van het Space Homestead album. Het slotstuk Environments brengt met Indiase instrumenten weer een beetje rust in de tent.
Met een nagenoeg onveranderde stijl door de jaren heen kun je jezelf afvragen of een nieuw hoofdstuk in het dikke boek van MV & EE nog wel nodig is. Maar de muzikale wiet van het duo is nog lang niet uitgewerkt, en ook Fuzzweed biedt wederom zeer prettig bewustzijnsveranderende effecten. Het album evenaart hun beste werk als Bollywoe, Drone Trailer en het meer recente zusteralbum Country Stash, en laat daarnaast een lichte beweging richting het voor MV & EE zeker nog niet ontgonnen gebied van de blues.
Fuzzweed verschijnt bij Three Lobed, en vroege vogels krijgen met een beetje geluk ook de bonus cd Fantasy Set er bij; een beknopte samenvatting van de eerder genoemde Zebulon Residency set. Het lijkt mij meer dan genoeg reden deze vroege favoriet van dit jaar in huis te halen.
