Tag archieven: Gerard Herman
Muziek

Sheldon Siegel & Gerard Herman

Door aan zondag, november 4, 2012

De heren van Sheldon Siegel (Erik Heestermans, Gerard Herman en Gino Coomans) waren in september en oktober 2011 in residentie bij het kunstencentrum Scheld’apen aan de D’Herbouvillekaai in Antwerpen. Daar werd niet alleen maar geleuterd, getuige de dubbele langspeelplaat Grève Totale, die gedurende deze periode integraal werd opgenomen. Het is een voorlopig hoogtepunt geworden in de discografie, met alle respect voor de diverse cdr’s en de split lp met Razen die de band eerder uitbracht.

Sheldon Siegel is misschien wel het meest avontuurlijke trio dat de Belgische improvisatiescene kent. Met cello, saxofoon, drums en tapes openen ze een succesvolle aanval op bestaande conventies om die vervolgens opnieuw op te bouwen. Ze gaan subtiel te werk, voorzichtig de mogelijkheden aftastend, om uit de komen bij een soort freejazz. De saxofoon is in tegenstelling tot veel andere freejazz trio’s niet te prominent aanwezig; er wordt voorzichtig geprobeerd wat er kan zonder een ander instrument te overstemmen.

In vergelijking met het vorige werk zijn de composities minder wild, alsof het drietal van te voren een structuur heeft uitgedacht als basis voor het improviseren. Je kunt spreken van een spanningsopbouw, zeker bij de drie stukken die in de hangar zijn ingespeeld. Afsluiter Gedeelde Smart is opgenomen tijdens het live optreden aan het einde van hun residentie, en is vanzelfsprekend wat levendiger. Al was het alleen maar omdat Ultra Eczema-coryfee Cassis Cornuta alias Daniël De Wereldvermaarde Botanicus acte de présence geeft als gastmuzikant met brommende elektronica. Het concludeert wat ongetwijfeld een inspirerende logeerpartij bij Scheld’apen is geweest, en een evenzo begeesterend album.

Bandlid van het eerste uur Gerard Herman is misschien wel de meest creatieve van het drietal, getuige zijn solo opnames die regelmatig opduiken. Terloops Plaatje is – zoals de titel aanduidt – een lp met spontane loops samengesteld in Audacity. Het instrumentarium is weer behoorlijk inventief te noemen: een autodeur, balk, cassettedeck, claxon, gestolen klassieke muziek, glasplaat, hamer, hark, ijskar, meetlat, saxofoon, Spaanse gitaar, speeksel, stem, stoel, treinfluit, vibrator en een synthesizer worden genoemd. Direct herkenbaar zijn ze niet allemaal, in de twintig nummers die elk anderhalve minuut duren. De zich herhalende geluiden hebben meer weg van geëxperimenteer met sample-elektronica en bot knip-en-plakwerk. Vermakelijk is het echter wel; een prima tussendoortje dus van deze kunstenaar sans gêne.

Grève Totale van Sheldon Siegel is uitgebracht in een gelimiteerde oplage van 250 stuks, met drie verschillende hoezen in een handgemaakte stijl, en is te verkrijgen via de band: sheldonsiegel.music@gmail.com. Of er nog exemplaren van Terloops Plaatje (“opgedragen aan burenlawaai en overlast”) te krijgen zijn kun je het beste even checken bij Gerard Herman zelf.

Verder lezen
0
Muziek

KRAAK @IncubateTilburg

Door aan woensdag, september 7, 2011

Toch maar even een snelle vooruitblik op Incubate, dat volgende week maandag in Tilburg losbarst, en misschien wel het leukste festival in Nederland genoemd mag worden. Die dag ga ik uiteraard The War On Drugs (recensie van het laatste album hier) bekijken, maar er is in die hele week zoveel meer te beleven dat ik mij voor dit stukje tekst op de zaterdag zal concentreren.

Op die bewuste 17 september zal het Belgische KRAAK de line-up van NS16 complex cureren. Afgezien van Gerard Herman (hier mijn mening over zijn debuutplaat Fêta Justice) allesbehalve een promoshow voor het label, eerder een boeiende en onverwachte selectie van onontdekte en onvoorspelbare artiesten.

Ook van Gerard Herman weet niemand wat we kunnen gaan verwachten. Het zou zomaar eens kunnen ontaarden in een enorme bak noise, lekker zo vlak voor etenstijd. Of in zelfverzonnen geluiden, al dan niet gemaakt met behulp van zijn fietswiel. Hoe dan ook zijn we dan als het goed is al opgewarmd door Terracota Gate. Weinig is bekend van dit soloproject, maar volgens de website moeten we rekenen op een combinatie van casiosamples, ambient en eighties filmmuziek, afgespeeld alsof we in een slow motion delirium zijn aanbeland. Spannend!

The Joyous Cosmology is next, een veelzijdig & langharig collectief from outer space (ofwel Antwerpen) dat de term “freaken” graag hoog houdt wanneer er instrumenten in het spel zijn. Door de drums, synthesizers, saxofoon, gitaar en divers ander speelgoed de vrije loop te laten tilt men de improvisatie naar een hoger niveau, evenals de geest van de toeschouwer.

Diezelfde toeschouwer heeft een half uur om neer te dalen voordat Girlseeker aan de set begint. De coolste band uit Kopenhagen van dit moment is opgericht met maar één doel: tjiks scoren. Na een mislukte poging een Alan Vega-coverband te zijn, concentreert Girlseeker zich nu op gitaarpop ondersteunt door debiele riedeltjes op keyboards en monotone zang, alsof alle nerds uit Havo3 een bandje zijn begonnen. De drummer hebben ze volgens een interview in Ruis Magazine de groep uitgegooid “omdat hij constant kwaad was”, dus dames: Girlseeker is een vrolijke band! Inderdaad, als we de mierzoete 7” Love Fuel op Insula Music opzetten, verschijnt er als vanzelf een glimlach op onze gezichten.

Een warm klimaat, dat is na deze zomer zonder meer welkom. Vanaf een uur of acht gaat het er heet aan toe in de NS16, wanneer Seth Kasselman (L.A.) zijn project Warm Climate opstart, voor het eerst live in Europa. Warm Climate mixt psychedelica, drones, dub, pop, jazz en zelfs glamrock tot een broeierige cocktail van improvisatiemuziek, waarin de bijzondere stem en het spel op de klarinet afkomstig van de frontman niet zelden een hoofdrol opeist.

De afsluiting van Kraak in Residence is behoorlijk cineastisch, met de vertoning van een film van de jonge Japanner Makino Takashi. Maar ook Floris Vanhoof – met minstens zo’n exotisch geboorteland – kan overweg met film, zo zagen we al op het KRAAK festival eerder dit jaar. De Gentenaar is met zijn freestyle gebouwde synthesizers en hergebruikte instrumenten al net zo onvoorspelbaar als de eerder genoemde artiesten. Iets met “be there or be square” dan maar?

Verder lezen
2
Muziek

Over kunst en vooroordelen

Door aan dinsdag, juli 12, 2011

Ik ben geen kunstkenner, zou mezelf zelfs geen liefhebber willen noemen. Om de soms absurdistische tekeningen van ene Gerard Herman, die regelmatig in het Ruis magazine te zien zijn, moet ik weliswaar gniffelen, maar pas wanneer er muziek bij wordt gemaakt spits ik mijn oren. Als de lp van Vlaamse oorsprong blijkt te opereren in een wirwar van antimuzikale genres en ook nog eens verschijnt op het door mij zo goed als aanbeden KRAAK platenlabel duiken er verschillende vooroordelen de kop op: Fêta Justice draagt bij voorbaat mijn goedkeuring weg. Terecht?

Eerst maar eens wat verdieping voordat er een objectieve mening – taalkundig al een gruwel – gevormd kan worden. Gerard Herman dus. Twee voornamen. Er moet haast wel iets aan de hand zijn. En jawel, volgens de biografie heeft hij de dagen zielig huilend op zijn zolderkamer doorgebracht toen niemand zijn noise cd-r wilde luisteren. Primordia cuncta pavida sunt, ook voor muzikanten. Hij vond onderdak bij de eveneens Vlaamse freejazzmaniakken van Sheldon Siegel, waar hij met zijn fietswiel, gevonden voorwerpen en krijsende saxofoon niet eens opvalt.

Op Fêta Justice doet hij het allemaal alleen. Het is immers onderdeel van zijn afstudeerproject aan de kunstacademie in Gent. Over de term “kunst” valt wederom te twisten. De twee nummers Prostitute’s Permit en Cage Fighters With Dental Insurance zijn rommelige collages van geluiden uit al dan niet zelfgemaakte instrumenten, field recordings, fragmenten uit zijn radioshow (De Vogelen Des Velds), musique concrète, poëzie en ander richtingloos knip- en plakwerk. Er is geen touw aan vast te knopen. Toch intrigeert Fêta Justice wel degelijk: als uniek individualistisch document van iemand met een hoop durf, toewijding en creativiteit, van iemand die weigert paden, laat staan gebaande, te volgen. En ik moet er ook weer om gniffelen. Nee, sterker nog, ik ga er breeduit van lachen.

Gerard Herman – Comeondear

De kunst van Ada van Hoorebeke is van een ander type, het kleurrijke en meer abstracte. Althans, die conclusie trek ik bij het aanschouwen van het artwork van Eternal Landscapes, een lp die het geluid draagt die speciaal voor twee van haar exposities is gemaakt. En wel door Lieven Martens, beter bekend als Dolphins Into The Future en tevens vriendjes met het KRAAK label. En zo is het oordeel weer reeds geveld.

Muziek maken dat bij ondefinieerbare visuele kunst past, is misschien nog wel lastiger dan andersom. Martens doet er niet moeilijk over en blijft redelijk dicht bij zijn tropische new age die we van zijn alter ego gewend zijn. Borrelende keyboardklanken, allerlei natuurgeluiden en uitheemse ritmes doen de luisteraar wegdoezelen maar nooit helemaal in slaap vallen. Alsof je naar een ongrijpbaar schilderij zit te kijken. In die zin past het perfect bij de kunst van Ada van Hoorebeke. Zij zal in september overigens ook exposeren op het Incubate festival in Tilburg, onderdeel van het programma in de NS16, dat gecureerd wordt door KRAAK. Ook Gerard Herman zal er een performance verzorgen, op zaterdag 17 september. Ondanks mijn misschien gebrekkige kunstzinnige vorming zal men daar ondergetekende zonder twijfel tegenkomen.

Verder lezen
0