Tag archieven: improvisatie

Brendan Dougherty – Sensate

csm_BDougherty_BWthrowing_2e714f2a36

Even voorstellen: Brendan Dougherty, geboren in Philadelphia doch al geruime tijd woonachtig in Berlijn. Als drummer met een voorliefde voor improvisatie heeft hij zich bewezen bij onder andere Idiot Switch, Charrd en Transmit (een project van The Necks’ Tony Buck), in genres die niet direct aan de oppervlakte te vinden zijn. Toch heeft de noise, electro-akoestiek en rituele trancemuziek hem niet gehinderd in zijn reputatie in dans, theater en performance art, waarin hij samenwerkt met invloedrijke namen als Meg Stuart, Jeremy Wade en vele anderen. De reden van zijn introductie hier? Zijn fabuleuze debuutplaat Sensate.

Het is vaak interessant als muzikanten het eens proberen met instrumenten die buiten hun eigen comfort zone liggen. Als drummer – afgerekend op maat en structuur – lijkt het werken met synthesizers, samplers en sequencers een vrijbrief om eens volledig aan de haal te gaan met zijn improvisatietalent en er een abstract en onnavolgbaar werk van te maken. In die zin is Sensate een sensatie. Het gebruik van zowel analoge als digitale apparatuur zorgt namelijk voor het tegenovergestelde: een industrieel ritmisch en tegelijkertijd melodieus geluid dat lijkt te vissen uit de vijver waarin Autechre, SND, Rephlex en Mille Plateaux beet hebben gehad.

Op het doldraaiende Turnout en Lipovitamin-D horen we nog wel wat wilde (digitale) percussie terug. Anderzijds zijn er ook een aantal tracks die het helemaal zonder ritmes lijken te kunnen, waarin de noise en vervormende klanken de boventoon voeren. Maar over het algemeen probeert Dougherty de luisteraar te prikkelen met simpelweg repetitie en minimale melodielijnen, zonder daarbij in herhaling te vallen; elk van de tien nummers klinkt weer anders. Een prachtig kunstje dat ervoor zorgt dat Sensate geen moment verveelt.

Sensate is het eindproduct van een fascinerend proces dat improvisatie, compositie en remixen bevat. En ondanks dat er elementen van andere producties en inspiraties te herkennen zijn, is Brendan Dougherty’s debuut een verfrissende en unieke plaat geworden. Een goede reden of eens te informeren bij het immer kwaliteit leverende Entr’acte label of één van die 200 exemplaren nog verkrijgbaar is.

Frederik Croene / Sewer Election & Leda

sewer election leda maar

De eerste release van het Gentse B.A.A.D.M. (lees hier) viel niet alleen bij mij in zowel concept als uitvoering uitstekend in de smaak. Een vervolg kon dan ook niet uitblijven van het label dat focust op artiesten die hun muziek naar hogere sferen weten te brengen en bij de luisteraar meer prikkelen dan alleen het gehoor. In jaartje of wat geduld hebben is dan geen probleem, zeker niet als dat wordt beloond met twee nieuwe lp’s in korte tijd: F.C. Me Fecit van Frederik Croene en Maar van Sewer Election & Leda.

Het Pierre Van Peteghem orgel in de Onze-Lieve-Vrouw-Sint-Pieterskerk in Gent staat bekend om de rijkdom aan klankkleuren en de talrijke soloregisters, waardoor misschien zelfs een leek nog de kenmerken van deze Vlaamse familie van orgelbouwers zou kunnen herkennen. Croene maakt op F.C. Me Fecit optimaal gebruik van het unieke geluid om zijn visie op het bespelen van het instrument te laten horen, waarbij traditie en hedendaagse improvisatie net als op zijn eerdere releases hand in hand gaan.

In zijn drie composities – opgenomen in de kerk tijdens stormachtig weer – is de band tussen Croene, de pijpen en de pedalen grillig en emotioneel. Beide kanten van de LP zijn afwisselend warm, ijzig, dreigend, melancholisch, romantisch, afstandelijk, intens of juist minimalistisch. Hij experimenteert volop met de mate waarin hij één is met het instrument, en dat zorgt voor een plaat met tegenstellingen: F.C. Me Fecit is al even beweeglijk als hypnotiserend. Frederik Croene maakte in het verleden al muziek met Esther Venrooy, Timo van Luijk (Af Ursin) en reconstrueerde Mozart, Beethoven, Schumann en klassieke pianocomposities.

Sinds het geweldige debuut van Neutral (recensie alhier) worden alle projecten van Dan Johansson en Sofie Herner door mij nauwlettend in de gaten gehouden, waaronder de solo uitstapjes Sewer Election en Leda. Zodoende hebben we hier gewoon te maken met dezelfde line-up als het eerder genoemde Neutral. We kunnen echter al gauw concluderen dat de manier van muziek maken op Maar wel degelijk anders is, zonder dat hun herkenbare experimentele Göteborg-sound verloren gaat.

Geïnspireerd door een foto van een Giorgio Sommer – een gipsen beeld van een hond die in as begraven werd in Pompeï  – slaat het duo een weg in zonder liedjes, die op identieke wijze start en eindigt. Onderweg komen we langs abstracte knipsels van drone, noise, spoken word, orgel,  gitaar, tape en field recordings. In deze troosteloze en geïsoleerde setting voel je de omsingelende “ensamhet” maar ga je desalniettemin zelf angstig doch gefascineerd op ontdekkingstocht, om er uiteindelijk achter te komen dat er geen eindbestemming is.

Beide platen zijn gelimiteerd tot 300 stuks er verkrijgbaar via de website van B.A.A.D.M.

Eastern Daze festival: preview

Als er een festival is waar je volgende week niet omheen kunt, dan is het wel Eastern Daze, dat 15 november plaatsvindt in Gent. In samenwerking met het kunstencentrum Vooruit presenteert het KRAAK label daar een fabelachtige line-up die een brug moet slaan tussen etnische folktradities en de hedendaagse underground. Normaal gesproken is het februari als ik weer eens in de festivalsferen duik voor een preview van het KRAAK festival, maar voor deze gelegenheid is mrbungle.nl graag een seizoen of wat te vroeg.

Het optreden van de Franse band France op het KRAAK festival in 2011 staat nog steeds in het geheugen en gehoor gegrift. Zodoende is ook ieder project van draailierspeler Yann Gourdon al bij voorbaat interessant. Onder de naam Toad heeft hij een nieuw trio gevormd met Pierre-Vincent Fortunier en Guilhem Lacroux. De drones gespeeld op traditionele Occitaanse instrumenten zullen ondanks dat Toad in het middagprogramma is geplaatst ongetwijfeld een evenzo traditionele moshpit en run naar de merchandise tafel veroorzaken.

Eveneens onderdeel van de middag op het Eastern Daze festival is de uit Lissabon afkomstige gitarist Norberto Lobo. Hij presenteert hier zijn vijfde solo album Fornalha, waarop hij prachtige experimentele akoestische psychedelica laat horen. Zijn muziek heeft een wijds bereik waarin we referenties als Steve Reich, Jim O’Rourke, John Fahey en folk, samba en bossa tegenkomen, en Lobo schroomt niet om alle invloeden te gebruiken. Dan weer zorgen gitaren bespeeld met een strijkstok voor harmonieuze drones, een moment later luisteren we naar een aardig traditioneel warm akoestische nummer. Zijn gecombineerde stijl lijkt gemaakt te zijn voor dit festival.

Aanstaande zaterdag beleven we in Gent tegelijkertijd nog eens een primeur: het geniale album Remote Hologram van het Belgische duo Razen wordt deze dag officieel uitgebracht. Dat de dubbele lp een niet te missen release is, is terug te lezen in het vorige bericht op mrbungle.nl. Live zijn ze net zo goed niet te versmaden; hun akoestische minimalisme op veelal Middeleeuwse instrumenten is op z’n minst zeer fascinerend te noemen.

Het avondprogramma wordt afgetrapt door de Amerikaanse bassist Joshua Abrams. Hij werkte eerder met legendarische figuren als Henry Grimes en Roscoe Mitchell, maar klinken zoals freejazz doet zijn muziek weinig. Abrams heeft zich de laatste tijd toegelegd op Noord- en West-Afrikaanse folkmuziek versmolten met Westerse improvisatie en Arabische muziek. De Natural Information Society, bestaande uit drummer Frank Rosaly en Lisa Alvarado op gong en harmonium, staat Abrams deze avond bij.

Vervolgens mogen we ons verheugen op een toch wel zeldzaam optreden van Pelt op het Europese vasteland. Mijn mening over de beste plaat van 2012Effigy – is nog niet veranderd en diverse solo projecten van enkele leden hebben de band bij mij alleen maar in aanzien doen stijgen. Wederom kunnen we een even prachtig als hypnotiserend samengaan tegemoet zien van traditionele fiddle, banjo, gamelan en wat meer hedendaagse improvisatie-, raga- en minimalistische dronemuziek. Alleen in de voorpret al een hoogtepunt!

Maar de terechte afsluiters van de avond zijn The Master Musicians Of Jajouka. Onder leiding van Bashir Attar brengen deze Marokkaanse Berbers en sufi-trance muzikanten eeuwenoude muziek die van vader op zoon werd doorgegeven ten gehore. Veelgebruikte instrumenten zijn de lira (een traditionele fluit), de rhaita (een soort hobo) en de tebel (een drum gemaakt van geitenhuid). William Burroughs omschreef hun muziek al eens als “4000 jaar oude rock-‘n-roll” en daar is eigenlijk geen spelt tussen te krijgen.

Bekijk nog wat video’s en bestel kaarten voor het Eastern Daze festival op de website van Vooruit.