Het zijn meer jazzgeoriënteerde muzikanten, het viertal Bohren & Der Club Of Gore. Toch misstaan ze niet op een festival met stevige muziek als Roadburn. Op de editie van 2011 waren ze niet te vinden, in de vier jaren ervoor liefst drie keer. Dat heeft niet alleen te maken met de naam van de groep, maar vooral met de sfeer die ze neerzetten op hun albums. Zeker op het podium, wanneer de Duitsers miniem worden verlicht, roept de ultra-trage muziek meer associaties op met doom metal dan met jazzmuziek.
De kleinere releases meegeteld, is Bohren & Der Club Of Gore inmiddels aan haar negende toe. Beileid – met oprechte deelneming – is een mini album met niet meer dan drie nummers, die samen wel tegen de veertig minuten klokken. Opener Zombies Never Die (Blues) maakt meteen duidelijk dat de muziek niet erg veel is geëvolueerd door de jaren heen. De loodzware ambient komt als vanouds uit de basgitaar en het orgel. Die donkere sound wordt verder opgeleukt door een vibrafoon, zij het met mate. Pas na een minuut of drie duikt de saxofoon op, de hypnose doorbrekend. In het tempo van een gletsjer kabbelen de instrumentale klanken voort, te allen tijde minimalistisch blijvend doch met een krachtige boodschap.
Opvallend is het tweede nummer, Catch My Heart. Het is een cover van de uit Düsseldorf afkomstige heavy metal band Warlock (“true as steel”), geplukt van het album Hellbound uit 1985. Voor het eerst in de geschiedenis van Bohren & Der Club Of Gore is er een zanger bijgehaald, en meteen niet de minste. Mike Patton stuurde openlijk aan op een samenwerking met één van zijn favoriete bands, en hij heeft zijn zin gekregen. Hij is ook de enige die in dit nummer enig respect toont voor het origineel. De band zelf rekt het vijf minuten durende nummer op tot ruim dertien, en laat alle mogelijke metal invloeden varen. Dat doet overigens niets af aan de onheilspellende stemming, die ook in de kwartier durende afsluiting eenvoudig vastgehouden wordt. Beileid biedt geen spannende koerswijzigingen, maar is een fraai vervolg op Dolores (recensie hier) en meer dan dat is ook niet nodig.
Bohren & Der Club of Gore – Zombies Never Die (Blues) by PIASGermany