Tag archieven: Italië

Al Doum & The Faryds – Positive Force

Het Milanese Al Doum & The Faryds laat er geen gras over groeien: de opener Sinai van hun tweede lp Positive Force is alsof de band tien minuten heeft gekregen om een jury te overtuigen van hun kunnen. Deze wereldwijde talentenjacht zouden ze op basis van veelzijdigheid alvast hebben gewonnen. Ze laten in deze tien minuten een mengeling van Afrikaanse ritmes, psychedelica, kraut, blues, funk, freejazz en invloeden uit India en Arabische landen horen.

In het navolgende half uur, dat slechts één keer onderbroken wordt (dat heb je nu eenmaal met vinyl), geven de Italianen een bijzonder geciviliseerd vervolg aan de wilde openingstrack. De explosieve uithalen op de saxofoon maken plaats voor rustige kosmische gitaarpsych. De dreiging uit het Midden-Oosten sluimert in de akkoorden, licht explosieve Afrikaanse ritmes blijven op veilige afstand en volume. Juist daar is de band op z’n best: nummers als het dromerige Earth, Ship Of Joy of het overduidelijk door India geïnspireerde Rahjan Creek zijn een lust voor het oor en brengen een gezonde dosis spanning met zich mee. Alleen in Lava komt de saxofoon nog even opzichtig terug.

Als hier referenties genoemd moeten worden, krijgen we een gemêleerd gezelschap voorgeschoteld: Sun Ra, Pharoah Sanders, Sunburned Hand Of The Man, Amon Düül II, Embryo en Ash Ra Tempel, bijvoorbeeld. Niet de minste vergelijkingen, maar het geeft terecht aan op welk niveau de heren opereren. Positive Force is namelijk een grote stap voorwaarts ten opzichte van het gelijknamige debuutalbum van vorig jaar. Vooral in opnamekwaliteit tillen ze hun ruimtelijke  en zweverige sound naar een hoger plan, wat van Al Doum & The Faryds één van de meest gelukte improvisatiebands van dit jaar maakt.

Positive Force wordt gezamenlijk uitgebracht door Black Sweat Records (label van de band) en Julia Dream Recordings (label van Andrew Ross, die liefhebbers wellicht kennen van de Volcanic Tongue shop). Vijftig vroege vogels hebben natuurlijk de gelimiteerde art-edition op bloedrood vinyl. De andere 250 moeten het doen met normaal zwart vinyl, maar dat maakt dit geweldige album niet minder kleurrijk!

Franco Falsini – Cold Nose

Halverwege de jaren zeventig nam Franco Falsini – lid van de Italiaanse progrock groep Sensation’s Fix – zijn solo album genaamd Cold Nose op. Het was een soundtrack voor een film, die uiteindelijk nooit het publiek bereikte. De plaat gelukkig wel, en bijna dertig jaar na de originele release blijkt deze één van de mooiste parels van de Italiaanse progressieve rock uit die tijd.

Falsini was met zijn techniek de tijd ver vooruit. Zijn spel is uniek en klinkt vandaag de dag nog steeds modern. De drie stukken zijn een schoolvoorbeeld voor spacy krautrock, zuiver als kristal, en subtiele ambient, zweverig maar ook intens door de golvende EMS en Minimoog synthesizer klanken. Aan het einde van deze bijna veertig minuten durende caleidoscopische trip neemt hij verrassend de microfoon ter hand, om de luisteraar vervolgens zachtjes in slaap te zingen.

Tijdens de opnames maakte Falsini gebruik van een mechanisme van de Bio-Electronic Meditation Society, dat zijn hersenactiviteit in kaart bracht. Alleen wanneer hij alfa- (geassocieerd met ontspanning) en thetagolven (creativiteit, inspiratie, beeldend denken) produceerde, nam hij muziek op. Of dit van invloed is geweest zullen we waarschijnlijk nooit weten, maar het prachtige en rustgevende resultaat spreekt eigenlijk voor zich. Terecht dus, dat het Spectrum Spools label deze klassieker vorige maand opnieuw heeft uitgegeven.

Orfanado – Iter

Veel zullen er niet bekend zijn met Orfanado. Van wat het debuut van dit Italiaanse duo genoemd mag worden – de eenzijdige 12” Sete – zijn slechts 112 exemplaren van in omloop. Nu er van het heuse album Iter 188 meer zijn gemaakt (de cd versie meegeteld), kunnen we stellen dat de populariteit van Orfanado met bijna 170% is gestegen. En terecht, want Iter is een prachtplaat vol psychedelische exotica.

Alessandro De Zan en Riccardo Mazza hebben in het verleden gestrooid met obscure en ronduit weirde acts zoals In Zaire, G.I. Joe, Lettera 22, A Flower Kollapsed en Lago Morto. Met Orfanado als samenwerking weten ze al het goede op één plek te concentreren. Iter combineert folk en blues (weer die Fahey) met proggy psychedelica gespeeld met akoestisch gitaar, sitar, mondharp, klokkenspel en primitieve percussie. Het resultaat: een frisse Midden-Oostenwind door de soms wat suffe wereld van de folkmuziek.

Iter telt elf nummers en de nadruk ligt hierbij op esoterische soundscapes, waar duistere rituelen op de loer liggen. Toch zijn er ook een aantal passages die een relatief vrolijke en energieke insteek hebben (Avorio bijvoorbeeld). Hoogtepunt is echter het titelnummer, waarin de mysterieuze, bewerkte vocalen een glorieuze hoofdrol opeisen bovenop de toch al stompende percussie en het wilde gerag op de snaarinstrumenten.

Orfanado – Iter

Voor diegenen die de oren spitsen wanneer namen als de eerder genoemde John Fahey, Jack Rose, Lula Cortès en Sun City Girls voorbij komen, en die niet wars zijn van een beetje experiment en/of niet-Westerse, vooral Indiase klanken. Iter verschijnt bij Holiday Records op vinyl en bij Sound of Cobra op cd.