1. The Garbage & The Flowers – Eyes Rind As If Beggars
Dat mijn lijstjes van dit jaar gedomineerd worden door artiesten uit Nieuw-Zeeland en Australië is geen toeval. Er kwamen gewoon veel goede releases (opnieuw) uit in 2013, afkomstig uit die contreien. Neem nu deze dubbel lp van The Garbage & The Flowers, eigenlijk in 1997 al een compilatie toen de band reeds uit elkaar was, nu nog eens aangevuld met een hoop bonusmateriaal. De stonede folkpop van de band uit Wellington werkt nog steeds, mede omdat ze dit afwisselen met heerlijke rockjams en avant-garde minimalisme. Meer lezen en een nummertje luisteren? Ik typte in februari al eens een uitgebreide recensie, waarin ik al aangaf dat Eyes Rind As If Beggars een essentiële aankoop is.
2. Henry Flynt – Graduation
Henry Flynt is in de eerste plaats een filosoof, een anti-art activist en dan pas muzikant. Toch ken ik hem vooral in zijn rol als dat laatstgenoemde, vanwege zijn fascinerende mix van avant-garde muziek met hillbilly country en minimalisme, doorgaans uitgevoerd op viool. Ik twijfelde dan ook geen moment toen Graduation dit jaar voor het eerst op vinyl verscheen. Deze nummers stammen uit de tweede helft van de jaren zeventig, een feit dat het luisteren ernaar alleen maar meer waardering voor de artiest oplevert. Met geflipte country ballads, hypnotiserende herhalingen op de viool, swingende instrumentale composities en een twintig minuten durend audio experiment als afsluiter moet je deze dubbel lp gehoord hebben om te geloven!
3. Peter Jefferies – The Last Great Challenge In A Dull World
Deze klassieker uit 1990 werd voor het eerst uitgebracht op cassette, en kreeg al snel de naam één van de meest unieke singer-songwriter albums uit de Nieuw-Zeelandse underground te zijn. Nadat ook een kleine heruitgave op lp uit het zicht verdween nam De Stijl Records recentelijk de taak op zich deze plaat opnieuw onder de aandacht te brengen. Jefferies’s magistrale nummers kenmerken zich door minimalistisch pianospel en vocalen die uit de maat lijken te springen, en waar de pijn van het leven duidelijk in is terug te horen. Verder kan het met de gehele line-up van The Dead C (zie Jaarlijst 2013: Live) als backing-band ook haast niet fout gaan. Deze versie uit 2013 bevat overigens ook de nummers van de 7” single The Fate Of Human Carbine, een mooie bonus.
4. Patrick Vian – Bruits Et Temps Analogues
Een paar jaar geleden ben ik eens begonnen alle albums van de Nurse With Wound-list te beluisteren. Naast de Franse psychedelica pioniers Red Noise, waarin Patrick Vian de gitaar en vocalen voor zijn rekening nam, werd ook dit enige solo album uit 1976 genoemd. Waarom het bijna veertig jaar heeft geduurd voordat er een heruitgave verscheen? Misschien wel omdat Bruits Et Temps Analogues een ongelooflijk weird album is, met hallucinerende synthesizermelodieën en onnavolgbare progrock. Pulserende prototechno wordt afgewisseld met science fiction-achtige kraut, dat vandaag de dag nog steeds klinkt als een blik in de toekomst. Patrick Vian wordt hierbij geholpen door een aantal gastmuzikanten op de meest exotische instrumenten. Een plaat die je brein doet smelten!
5. Robbie Basho – Visions Of The Country
Déjà vu? Vorig jaar stond Robbie Basho ook al op deze zelfde plaats, toen met een heruitgave van Twilight Peaks. De fingerpicking-artiest die altijd in de schaduw van John Fahey stond en een tragische dood stierf, verdient het om opnieuw te worden genoemd. Visions Of The Country is misschien wel zijn mooiste album, dat al sinds 1978 op een heruitgave zit te wachten. Behalve dat karakteristieke akoestische spel op de gitaar laat hij hier ook de piano spreken, en vooral zijn diepe stem maakt een onvergetelijk sombere indruk. Als je niet wordt geraakt door nummers als Blue Crystal Fire en Orphan’s Lament dan ben je echt heel koud van binnen. Een heruitgave die de portemonnee van de liefhebber aardig ontlast.
6. Alastair Galbraith – Cry
Als één van de meesterwerken van Nieuw-Zeeland’s Alastair Galbraith kon een eerste uitgave op vinyl van Cry uit 2000 eigenlijk niet uitblijven. Waarom het dan toch zolang duurde is mij een raadsel. Zijn gevoelige songwriting gecombineerd met een laag-bij-de-grond geëxperimenteer met achterstevoren afgespeelde tapes en orgelklanken zorgen ervoor dat alle dertien nummers een “gewoon” album voorbij gaan in excentriciteit en originaliteit. De melancholische stemming, dikwijls aangestuurd door een huilende viool of anders door fluisterende stemmen, maakt de geest droevig en toch tegelijkertijd is daar de onweerstaanbare drang dit album te omhelzen, te troosten. Een must in ieder platenkast met underground muziek.
7. Joshua Burkett – Footnote(s)
Broodnodige heruitgave op vinyl van deze cdr uit 2005, van origine uitgegeven op Burkett’s eigen label in wat ongetwijfeld een lage oplage moet zijn geweest. De Amerikaan specialiseert in traditionele folk muziek omgevormd met effecten en aangekleed met spookachtig iele vocalen. Het is alsof de kenmerkende American Primitivism folk een hedendaagse lo-fi behandeling krijgt. Burkett laat, ondanks dat hij op deze liveopnames bijgestaan wordt door een aantal gastmuzikanten (waaronder drummer Chris Corsano) een heel persoonlijk en kaal geluid horen, dat tegelijk ook heel ruimtelijk en abstract is. Een compleet unieke en betoverende ervaring, het luisteren naar deze lp.
8. Various – I Am the Center: Private Issue New Age Music in America, 1950-1990
Voor de liefhebbers van new age muziek bestond er dit jaar geen betere compilatie dan deze. Het verenigt sommige van de meest rustgevende nummers door de jaren heen, nog voordat het genre zijn naam had gekregen. Een muzieksoort dat nog steeds teveel wordt geassocieerd met reformwinkels, en niet met gedreven muzikanten die met vaak weinig middelen lichaam en geest naar een hoger plan wilden tillen. De focus ligt op deze compilatie – zoals de titel aan aanduit – op privaat uitgegeven releases, met hoogtepunten van bekende namen als Wilburn Burchette, Iasos en J.D. Emmanuel, maar ook voor de kenners valt er veel te ontdekken op deze meer dan twee uur durende en met prachtig artwork uitgevoerde verzamelaar.
9. Anonymous – Inside The Shadow
Zo anoniem was de band Anonymous niet toen deze plaat uitkwam in 1976, mede dankzij het relatief toegankelijke geluid van jaren zestig psychedelica, invloeden oprapend van Jefferson Airplane, The Byrds en Crosby, Stills, Nash & Young. De nummers kunnen dan ook wedijveren met het beste uit die tijd, met prachtige vocale harmonieën, catchy riffs en een hoogdravend staaltje liedjesschrijven. Inside The Shadow is inmiddels aan de vijfde uitgave toe, maar de voorgaande edities worden ook alweer zeldzaam. Het geeft aan wat over wat voor kwaliteit we hier praten.
10. George Brigman – Jungle Rot
In 1975 nam de toen achttienjarige George Brigman zijn “acid blues-punk classic” Jungle Rot op, vooral geïnspireerd door The Groundhogs. Het was één van de meest woeste en ruwe platen uit de jaren zeventig, nog voordat de punk zijn doorbraak kende. Gitaren en de verrassend volwassen teksten opdreunende vocalen verdrinken in een zee van echo en effecten, instant mist in het hoofd. In tegenstelling tot eerder verschenen bootlegs stamt deze heruitgave rechtstreeks van de analoge mastertapes, wat het galmende geluid dat Brigman voor ogen had volledig tot zijn recht laat komen. Zo had eigenlijk de tweede plaat van Kurt Vile moeten klinken.
11. Dennis Johnson – November
12. Eliane Radigue – Adnos I-III
13. Vox Populi – Half Dead Ganja Music
14. Flamen Dialis – Symptome-Dei
15. Various – Esperanza De OTO
16. Rob Jo Star Band – Rob Jo Star Band
17. Eliane Radigue – Ψ 847
18. The Human Expression – Love At Psychedelic Velocity
19. Alice Coltrane – Divine Songs
20. Various – Bonehead Crunchers Volume 5 : Crazy Like a Fox; 14 Slices of Slimy Colonial Grillfat and Mindless Aussie Boogie Excursions
21. Scott Key – This Forest And The Sea
22. Sun City Girls – Eye Mohini (Sun City Girls Singles Volume 3)
23. Arthur Russell – Another Thought
24. Hickory Wind – Hickory Wind
25. Iasos – Celestial Soul Portraits