Tag archieven: Kaffee ’t Hof
Muziek

James Leg

Door aan dinsdag, april 19, 2011

Het kan bijna niet anders of John Myers had net de laatste zweetdruppel van zijn lichaam geveegd na het optreden van The Black Diamond Heavies in Kaffee ’t Hof. Toch stond hij er afgelopen vrijdag weer te spelen, en met minstens zoveel overgave. De band op de poster heette echter wel anders. James Leg is de naam van Myers’ nieuwste project, een hobbyband waarin zijn maat Andrew Jody achter de drums plaatsneemt. Wel een serieuze hobby trouwens, want het werk op het debuutalbum Solitary Pleasure kan zich meten met het beste van The Black Diamond Heavies.

Wat ik mij vooral afvraag is waarom Myers deze band is begonnen. Naar eigen zeggen zit er minder “soul” in de muziek dan bij The Black Diamond Heavies, muziek die verder overheerst wordt door blues, gospel en rauwe seventies rock. Ik hoor het verschil nauwelijks, of zeg maar gerust niet. Juist ja, Van Campbell drumt niet bij James Leg. Hij is net getrouwd en dat neemt nogal veel tijd in beslag. En? Beide bands worden toch vooral gevormd door het weergaloze vingerwerk van Myers op de Fender Rhodes en basorgel. En door zijn stemgeluid natuurlijk: het resultaat van dertig jaar bier en whisky zuipen en Tom Waits luisteren. Wat dat betreft duidelijk een Solitary Pleasure. Ook in mijn recensie van het optreden voor 3voor12/Zeeland maakte ik mij al een beetje druk om het gebrek aan diversiteit. Waaruit je uiteindelijk kan concluderen dat ik niet zo moet zeiken. Zet Drowning In Fire maar eens lekker hard op.

James Leg – Drowning In Fire

(foto door Niels Davidse)

Verder lezen
2
Muziek

Black Diamond Heavies

Door aan dinsdag, september 7, 2010

De vakantieperiode is weer afgelopen. Voor veel mensen is dat een teken om in een tien maanden durende depressie te geraken, doch voor mij betekent dat het concertseizoen op het punt staat het tweede deel van het jaar in te gaan. Geenszins een reden voor neerslachtigheid, hoewel de zanger van de Black Diamond Heavies, afgelopen zaterdag in Kaffee ’t Hof, alles behalve vrolijke teksten opdreunt.

Het Amerikaanse duo uit Nashville is er eentje die zwaar tilt aan het geloof. Wat wil je, met een zoon van een predikant als zanger. De andere helft van het tweetal komt overigens uit een familie met whiskystokerijen, wat een licht ontvlambare combinatie oplevert. Het meest opvallende aan de Black Diamond Heavies is toch wel de opstelling en instrumentatie: een Fender Rhodes, een tweede klavier en een drumstel. Dat er toch een degelijk vol geluid wordt uitgeperst is vooral te danken aan het enthousiasme waarmee de blues, gospel en singer-songwriter muziek aan de man wordt gebracht. Dit tezamen met een stem die Tom Waits doet verbleken, maakte het optreden uitermate vermakelijk.

Lees mijn verslag voor 3voor12/Zeeland hier.

Verder lezen
0
Muziek

Begrafenismuziek

Door aan dinsdag, juni 8, 2010

The Dead Brothers zijn een bijzonder collectief: de bandleden zijn namelijk allen dood. Althans, dat beweren ze. Door allerlei spookachtige rituelen van het platenlabel Voodoo Rhythm is alleen hun muzikaliteit weer tot leven gewekt, om voor eeuwig een ode aan de dood te brengen op plaat en podium. Omdat dat ze toch oneindig de tijd hebben, deden The Dead Brothers, lang geleden geboren in Zwitserland, afgelopen zaterdag zelfs Middelburg aan. In een door Kaffee ’t Hof georganiseerde avond in De Spot bracht het tot een viertal gereduceerde ensemble begrafenismuziek doordrenkt met diepe droefenis.

De “Death Blues” van de act heeft vandaag de dag weinig meer met blues te maken, of het moet de melancholie en wanhopigheid die deze stijl met zich meebrengt zijn. Op het vijfde album The 5th Sin-Phonie staan de strijkers als cello en viool op de voorgrond dat de stemming toch wat anders doet voorkomen dan de blazers die we gewend waren in de muziek van The Dead Brothers. De band doet weliswaar z’n best om af en toe vergelijkbare geluiden er uit te persen, maar de burleske circusmuziek – New Orléans in het dode achterhoofd – heeft duidelijk plaatsgemaakt voor een minder jazzy aanpak. Dat is niet per se minder goed. Wanneer muzikanten Bela Lugosi’s Dead van Bauhaus nadoen, al dan niet in een nagenoeg onherkenbare versie (afgezien van het refrein), dan hebben ze bij mij al een dikke streep voor.

Ik bedenk iedere week weer een andere setlist voor mijn eigen begrafenis. Dat komt omdat er week in week uit goede muziek voorbij komt. Nu is dat even The 5th Sin-Phonie van The Dead Brothers. Dit ondanks dat het optreden niet echt levendig was te noemen, maar wil je met een stel doden op het podium. De grootste zombie van de avond stond echter in de zaal notities te maken. Lees mijn verslag voor 3voor12/Zeeland hier.

Verder lezen
0