Tag archieven: psychedelica

Goat – World Music

Wereldmuziek. Een afgrijselijke term, vooral vanwege verkeerd gebruik, en derhalve verboden in huize mrbungle sinds de release van Umoja van het Zeeuwse Bløf. Uitgerekend in de periode dat diezelfde provincie overspoelt wordt met andere culturen verschijnt er een plaat op mijn speler met de titel World Music. De bandnaam hebben ze dan wel weer mee: Goat.

Het is snel gegaan met het drietal uit Korpilombolo, Noord-Zweden. De BBC heeft het al over één van de beste albums van het jaar, de grote alternatieve muzieksites duiken erop al was het een pot goud, en nog voordat het debuutalbum uit kwam werd Goat toegevoegd aan de lineup van Roadburn 2013. Hypes laat ik doorgaans aan mij voorbij gaan, doch World Music is een te lekkere plaat om er geen aandacht aan te besteden.

Goat combineert typische psychedelische elementen uit de krautrock met funky Afrikaanse ritmes en exotische zang en smelt dit samen tot een energieke hallucinerende trip, waarbij gedanst mag worden. Alsof Can op reis is geweest en onderweg een vloek van een Benins voodoopriester over zich heen kreeg. Geen boze vloek overigens, want waar Goat duister klinkt, lossen de zang en percussie dit weer op. Nummers als Let It Bleed of het met orgel geïnfecteerde Disco Fever vind ik iets te gemakkelijk, maar verder slaagt het Zweedse trio met vlag en wimpel in zijn opzet de heidens gierende gitaren te combineren met religieuze elementen uit diverse zuidelijk gelegen landen.

World Music dus. Een terecht gekozen titel voor het debuutalbum van Goat? Ach nee, dat is wellicht wat overdreven; er ontbreken duidelijk een aantal werelddelen om de gehele planeet te omvatten. Daarnaast is het alles behalve origineel wat de band hier laat horen. Maar de kracht van Goat schuilt er ook in dat we dit alles niet te serieus hoeven te nemen. Het maakt van World Music een plaat die de zomer net nog even wat langer laat duren.

Djin Aquarian & Plastic Crimewave Sound – Save The World

Het is samenwerking om van te dromen, letterlijk en figuurlijk: Djin Aquarian en Plastic Crimewave Sound. Eerstgenoemde gitarist heeft zijn historie in het legendarische Ya Ho Wha 13, dat onder leiding van Father Yod in de eerste helft van de jaren zeventig een aantal behoorlijk zweverige albums maakte. Steve Kraków staat bekend als Plastic Crimewave en wordt gezien als “guru” op het gebied van psychedelische kunst (het handgetekende magazine Galactic Zoo Dossier wordt uitgegeven door Drag City). Zijn acid punk slingert hij met enige regelmaat de wereld in met de toevoeging “Sound” achter de artiestennaam. Ze vonden elkaar in 2009, toerden samen en begonnen te werken aan een album, die de titel Save The World heeft meegekregen.

Het album gaat nog rustig van start met een korte demonstratie van de spirituele zang van Djin, slechts minimaal ondersteund door wat elektronische effecten: een geslaagde poging om de luisteraar in een hypnose te brengen ter voorbereiding wat komen gaat. Het daarop volgende en een kwartier durende Ride My Merkabah is namelijk meteen het prijsnummer. Met de pedalen vol ingedrukt bespeelt Djin zijn akoestische gitaar, terwijl de bas en drums een krauty ritmesectie neerzetten. Een tempoverlaging achterlatend gaat het nummer na de helft richting kosmische hoogten, terwijl de effecten het gitaargeluid omvormen tot een rasp die het laatste stukje hersenen gekoppeld aan het bewustzijn wegneemt.

I’m Gonna Take You Home is een klassieker uit de Ya Ho Wha 13 collectie. Versie nummer twee, hier present, doet niet onder voor het origineel op het gebied van wazige psychedelica, al doet het gitaargeluid van de moderne variant vermoedelijk heel wat meer stof opwaaien. Met de afsluitende jams (alles is live opgenomen) Dinosaurs Revisited en Ethereal Pastures wordt de plaat steeds meer een ruimteschip, zeker wanneer Hands Of Hydra nog een handje meehelpt op de sitar. Het maakt ook van kant B een verslavende trip, waarin je ook na het afslaan van het vinyl graag nog even in blijft hangen.

Als dat nog niet genoeg is, zal de waanzinnige hoes de twijfelaars wel over de heilige streep trekken. De binnenkant beeldt een gevecht tussen goed en kwaad uit, de bandleden in de hoofdrol, getekend in de typische comicstijl van Plastic Crimewave. Hallucinerende effecten zijn gegarandeerd, mits de afbeelding onder blacklight wordt geplaatst. Save The World komt uit bij Prophase Music, 250 exemplaren op blauw vinyl, en 250 in goudkleur. You know what to do.

Label report: Eiderdown Records

Garek Druss (eerder actief in Tecumseh, Mezektet) en Adam Svenson (Karnak Temples, Little Claw, Du Hexen Hase) vormen al een jaar of zes het psychedelische drone duo Dull Knife. Vanuit Seattle combineren ze hiermee improvisatie en organische klanken, wat niet zelden eindigt in een noisy kakofonie van verschillende instrumenten. Maar daar blijft het niet bij. Garek Druss heeft ook nog het soloproject A Story Of Rats en om de debuut lp te kunnen uitbrengen startte Eiderdown Records vorig jaar een succesvolle inzamelingsactie op Kickstarter. Daarmee bleef de release binnen de familie, want Eiderdown is weer het geesteskind van Adam Svenson.

Thought Forms is de naam van die plaat, waarmee A Story Of Rats zich vorig jaar meteen aan de top van de industrial ambient positioneerde. Zware, duistere soundscapes en  ijzingwekkende effecten domineren de twee instrumentale stukken. Al snel waan je je als luisteraar in een verlaten fabriek waar het ‘s nachts spookt. Qua beleving doet de plaat mij soms denken aan een inmiddels twintig jaar oude plaat van Megaptera, en vergeleken worden met deze Zweedse meesters is zonder meer een compliment.

Vorige maand werden er aan de discografie van Eiderdown twee nieuwe releases toegevoegd. Ditmaal is er gekozen voor het cassette formaat, zij het in de meest professionele vorm die je kunt bedenken. De dik kartonnen inleg bijvoorbeeld, is voorzien van hallucinerend artwork van cartoonist Max Clotfelter en is ook aan de andere zijde bedrukt met handgeschreven info. Maar mijn interesse werd pas echt gewekt door de artiesten present.

A Story Of Rats vult één kant van de split tape, met melancholische synth drones – aangenaam aangevuld door vage, wegkwijnende koorzang – die niet ver van het geluid van de lp af staan. Op de andere kant zorgt Hellvete (Glen Steenkiste) eveneens voor drones, doch met een andere aanpak. Als bandlid van het Belgische Sylvester Anfang II leunt hij duidelijk meer op folk, of in ieder geval meer traditionele instrumenten. Gebruikmakend van harmonium, een banjo bespeeld met een strijkstok en een tanpura weet Hellvete in vier nummers een soundtrack voor een diepe meditatie te creëren, dat als je niet uitkijkt eindigt in een psychedelische trip.

Het klinkt misschien vreemd voor een label uit Seattle, maar op de tweede tape vinden we nog meer Vlaamse herrie. Gonzalez & Steenkiste is de niet verrassende naam van het duo Ernesto (Bear Bones, Lay Low, als ook Sylvester Anfang II) en de eerder genoemde Glen. Op Stuffed With The Down Of The Eider bundelen ze hun magische krachten op harmonium, viool, akoestisch gitaar, banjo, tanpura en enkele elektronische effecten. Twee  nummers zijn vrij lang en bevatten tamelijk agressieve drones, een dreigend geluid dat je achtervolgt en uiteindelijk opslorpt. Het korte Front Porch Rumbling daarmee vergeleken een vreemde eend in de bijt: een lo-fi blues nummer op gitaar en banjo, dat verfrissend werkt tussen de massieve geluidsmuren in.

Je begrijpt dat liefhebbers van ambient en (psychedelische) drones niet om deze releases heen kunnen. Ze zijn onder andere direct te verkrijgen bij Eiderdown Records. Een label om ook in de toekomst in de gaten te houden.