Nog niet zo lang geleden vond er een zogenaamde “Vlaamse avond” plaats in Middelburg. Het programma bood helaas niet de door mij graag geziene Edgar Wappenhalter, Urpf Lanze of Hellvete. Daardoor moet ik achteraf schaamtevol bekennen dat ik de hele Europese tournee van dit illustere drietal aan mij voorbij heb moeten laten gaan. Gelukkig houdt Morc Records de gedachte springlevend door een split ep uit te brengen waarop alle drie de Vlamingen aan bod komen.
De enige die nog niet in mijn collectie aanwezig was mag de aftrap verzorgen. Urpf Lanze dus, in het echte leven Wouter Vanhaelemeesch (geinig interview hier), tekenaar en onder meer verantwoordelijk voor het label audioMER. Het nummer The Wandering Sick is op het eerste gehoor net zo vervelend als elke keer Urpf Lanze moeten typen. Men neme een valse gestemde gitaar, legt die op schoot en men gaat vervolgens een beetje willekeurig de snaren lopen slopen. Maar echt, de zeven minuten vliegen voorbij als je ernaar luistert alsof het interessant is hoe de primitieve, repeterende outsiderfolk zich een vijandig patroon laat aanmeten en uiteindelijk vervaagd tot in de eeuwigheid.
Edgar Wappenhalter is duidelijk mijn favoriet. In dezelfde stijl als zijn geweldige plaat On The Beach maakt hij hier zomerse drones, ontsproten aan gitaar en echoënde effecten. Heerlijk luchtig, en perfect om bij weg te dromen. Ondanks dat de cd speler slechts één track aangeeft horen we even later heel iets anders van de bijna-beroemde Belg. We ontwaren verknipte samples, die ergens uit een ver land ten Oosten van ons lijken te komen, borrelende tapeloops en keyboardverkrachting. De man behoort tot het beste wat de Vlaamse underground te bieden heeft.
Hellvete’s lp De Gek uit 2009 draait nog regelmatig zijn rondjes op mijn platenspeler. Het is dan ook niet onterecht dat dit lid van de funeral folk groepering Sylvester Anfang II de meeste ruimte krijgt op deze ep. Hij maakt een mix van oude folk en drones, onder meer door een banjo als strijkinstrument te gebruiken. Droomoog meandert langs minimalisme en intensiteit, met middeleeuwse psychedelica als rode draad. Wat mij betreft bewijst de kwaliteit dat het weer eens tijd is voor een volledige lp.
