Tag archieven: Richard Youngs

Da Capo

Soms kom je van die kleine, schattige releases tegen die je meteen in je hart wilt sluiten. Neem nu de split series van het vrij onbekende Zwitserse Three:Four records. Deze is in mei aan zijn derde editie toe, verpakt in een 10” vinyl lp met diervriendelijk artwork, waarbij repetitie een belangrijke plaats inneemt.

Op de A-zijde een artiest die bij mij eerder indruk maakte door een samenwerking aan te gaan met Jessica Bailiff: de Belgische zangeres Annelies Monseré. Dat ze ook op diverse instrumenten uit de voeten kan bewijst ze met vijf verschillende versies van hetzelfde nummer, Sand. Ze varieert met tempo, intensiteit en arrangementen. Zo duren de versies met melodica en cello nog geen minuut en bevatten ze geen zang. Dat is snel overschakelen dus naar haar ideeën met de gitaar en orgel, waarbij wel enige begeleiding is te horen. Haar zang is mysterieus, zachtjes zwevend over de instrumentatie. Dat komt het beste tot zijn recht met de piano, vind ik persoonlijk. Een fascinerend experiment met een mooi resultaat.

Een artiest waar ik simpelweg alles van aanschaf, Richard Youngs, staat aan de andere kant van het vinyl. Hij kiest voor één lang nummer van net geen tien minuten, waarop herhaling en manipulatie van geluiden centraal staat. De Brit is bekend vanwege zijn experiment, dus wat dat betreft geen verassing. Be Brave, This World draait om pulserende ritmes, ontsproten aan de gitaar, doch nauwelijks herkenbaar als zodanig. Daarboven op de zich herhalende stem van Youngs, het midden houdend tussen zingen en praten. Het zou eindeloos kunnen voortkabbelen. Dit nummer haalt gerust het niveau van zijn meer toegankelijke releases, wat menigeen relatief zal moeten interpreteren.

De Three:Four Records split series volume 3 is vanaf vandaag te bestellen via het label, en hieronder alvast te streamen.

three:four split series volume 3 by three:four records

Recept

Hoewel de meeste schrijfsels op deze blog over muziek gaan, worden de recepten voor Hongaarse goulashsoep en kabeljauw met zuurkool het best gelezen. De markt voor kookinstructies is blijkbaar groter dan die voor obscure herrie. Tijd dus voor een nieuw recept, al was het maar om de bezoekcijfers maar weer eens een beetje op te krikken. Sorry Allerhande-lezers, deze is alleen voor gevorderde koks.

Ingrediënten voor 1 persoon:
Folky gitaargetokkel, grof gesneden
Half-om-half akkoorden (half akoestisch, half elektronisch)
2 teentjes echoënde effecten, verkruimeld
3 flinke eetlepels improvisatie
Geraspte schil van de relatie tussen mens en natuur
2 eetlepels onverwachte wendingen
1 eetlepel distantie
5 theelepels Britse traditie
1 ½ bol onnavolgbare zang, in dunne plakjes
Halve pot melancholische mijmeringen (verkrijgbaar bij de plaatselijke toko)
Snufje jazz en blues

Bereidingswijze:
Prepareer de effecten, improvisatie, schil, wendingen en distantie met behulp van een vijzel en meng dit met het folky gitaargetokkel en de half-om-half akkoorden. Kneed de smurrie tot het één grote klont vormt. Gebruik een deegroller om er een ronde plak van te maken van ongeveer zes millimeter dik. Verdeel er met een zeef zorgvuldig de Britse traditie over en leg de plakjes onnavolgbare zang daarbovenop. Smeer alles dicht met de melancholische mijmeringen, waarbij geen stukje overgeslagen mag worden. Maak het af met een snufje jazz en blues “on top”. Laat het geheel ruim twintig jaar rijpen op een gematigde temperatuur. Houd het geheel vochtig door er af en toe water en wijn aan toe te voegen; het gerecht is klaar wanneer er een grove, lichtblauwe korst vormt. Snij het in zeven stukken van bij elkaar iets meer dan een half uur. Serveer op een platenspeler van goede kwaliteit, stofvrij en in een onverstoorbare omgeving.

Het recept draagt de naam Atlas Of Hearts. De reacties zijn niet te versmaden; overal likkebaardende liefhebbers. Vijf sterren! (Mede mogelijk gemaakt door Apollalaan Recordings.)

Jaarlijst 2010: #3

Nee, Richard Youngs staat nu niet echt bekend om zijn toegankelijkheid. Probeer maar eens naar zijn laatste LP Inceptor te luisteren; geheid bekruipt je een ongemakkelijk gevoel. Zijn muziek is dan ook misschien wel bedoeld voor een select groepje publiek, dat zijn ongedwongen manier van muziek maken tot het uiterste kan waarderen. En dan maakt hij opeens een “popalbum”. Beyond The Valley Of Ultrahits gaat gelukkig verder dan een aantal simpele hitjes en weet het fascinerende van zijn geëxperimenteer te combineren met wat meer toegankelijke ritmes, zang en structuren. Zeer terecht dus dat Jagjaguar deze ultragelimiteerde cdr release uit 2009 van fatsoenlijk vinyl voorziet. Mijn enthousiasme was dermate groot dat ik op het Incubate festival heel even dacht dat iedereen zou gaan dansen in de Pauluskerk. Dat gevoel werd toch even snel weggedrukt, achteraf tot mijn grote opluchting. Met een optreden zonder instrumenten, koele zang en veel stiltes deed Richard Youngs gewoon waar hij goed in is: verbazing wekken met zijn talenten.

#03. Richard Youngs – Beyond The Valley Of Ultrahits
#04. Flying Lotus – Cosmogramma
#05. Crystal Castles – Crystal Castles (II)
#06. Julian Lynch – Mare
#07. Zola Jesus – Stridulum II
#08. Beach House – Teen Dream
#09. Peter Broderick – How They Are
#10. Deerhunter – Halcyon Digest