Album van de maand
Het is lastig kiezen in een maand met veel goede nieuwe releases, maar zonder echte uitschieters. En dat terwijl ik een aantal belangrijke nog eens goed in de oren moet proppen. Toch bombardeer ik met veel plezier Baroque Primitiva van Alvarius B. tot plaat van de maand mei. En dat is best vreemd voor een album dat in maart uitkwam. Alvarius B. (Alan Bishop) is zelf ook wel een beetje vreemd, zoals hier al was te lezen. De cd versie van deze psychedelische singer-songwriter muziek met exotische invloeden volgde in mei, vandaar.
Alvarius B. – You Only Live Twice
Podiumplaatsen
Jonas Reinhardt, in ieder geval, met het album Music For The Tactile Dome. Een fantastisch staaltje krautrock-for-headphones, die je geheid naar hogere sferen leidt. Mocht je daar meer over willen lezen dan kan dat hier. Wie misschien ook wel een plek op het podium verdient deze maand, is Six Organs Of Admittance met Maria Kapel. Dat is dan vooral in combinatie met het prachtige optreden in de Ursulinenkapel in Tilburg, waar Ben Chasny datzelfde album presenteerde. Dat zou wel inhouden dat Zombi’s Escape Velocity (recensie hier) buiten de beste drie platen van mei valt. Zo ook de eertijds bejubelde Psychedelic Horseshit, Wet Hair, Idiot Glee en de split 10” van Annelies Monseré en Richard Youngs.
Kosmisch & psychedelisch
Ik blijf het leuk vinden, muziek die je het idee geeft op een ruimtereis te zijn, of dan in ieder geval gewichtloos zwevend, ergens tussen hemel en aarde. Of in een iets minder vage omschrijving: psychedelische, aangenaam hallucinerende “hippiemuziek”, dat veelal zijn inspiratie zoekt in vintage instrumenten, wazige producties en/of de krautrock.
• Hobo Cubes – Timeless/Mindless (Abstracte synthesizermuziek, dat zich het beste classificeert als ambient zonder het rustgevende element).
• Sand Circles – Midnight Crimes (Lekker semidansbare keyboarddeuntjes, waarbij gepoogd wordt een brug te slaan tussen jaren 80 electro en Zweedse popmuziek).
• Weyes Blood – The Outside Room (Langgerekte folk drones, een verfrommelde productie en onbestemde zang; kortom, weer een pareltje van het Not Not Fun label).
• MV & EE – Country Stash (Typisch Amerikaanse folk, aangekleed met vage klanken uit elektronische en Oosterse instrumenten).
• The Cosmic Dead – The Cosmic Dead (Doom from outer space; loodzware en moddervette metaldrones zorgen voor een ongemakkelijke trip van anderhalf uur).
• Beter Traag Dan Nooit compilatie (Het allerbeste en ook aller-vaagste uit de Belgische underground; twee uur lang de gekste muziek en de gekste bandnamen).
Best of the rest
De metal storm van twee weken terug is weer een beetje gaan liggen in huize mrbungle. Dat maakt overigens niet dat ik die kwaadaardige albums van Shining en Liturgy niet meer kan waarderen, integendeel zelfs. Er wordt in hetzelfde huis gewoon veel geschakeld tussen verschillende muziekstijlen. Zo was er binnen de elektronische muziek ook genoeg te beleven:
• Africa Hitech – 93 Million Miles (Samenwerking tussen Mark Pritchard en Steve Spacek, die hiermee een zeer dansbaar album neerzetten waar pikzwarte roots centraal staan).
• Ezekiel Honig – Folding In On Itself (Héél lichte ambient techno, waarbij je de beats slechts zachtjes hoort knisperen boven het vuurtje van warme klanken en field recordings).
• Jasper TX – The Black Sun Transmissions (Donkere Scandinavische drones en ambient met veelal echte instrumenten zoals cello en trombone).
• Wil Bolton – Melt (Eén zacht ambient nummer van 21 minuten, gemaakt met een speelgoed keyboard en wat elektronische hulpmiddelen, en gratis te downloaden).
• Field Rotation – And Tomorrow I Will Sleep (Heerlijke slaapmuziek door middel van langzame en diepe drones, op het altijd fijne Hibernate label).
• Venetian Snares – Cubist Reggae (Geen breakcore dit keer, maar verknipte reggae tracks die overspoeld worden met duistere en bevreemdende effecten).
• Austra – Feel It Break (Combinatie van new wave, hippe electropop en een snufje indie, vergelijkingen oproepend van The Knife of een opgefokte Fever Ray).
Laten liggen
In elk geval drie (!) nieuwe albums van Boris. De Japanse welteverstaan, de Nederlandse Boris mag je niet eens aan denken. Ik typte trouwens ook nog het negatieve deel over Tao Of The Dead van …And You Will Know Us By The Trail Of Death bij de Subjectivisten. Mocht je die onverhoopt toch gekocht hebben, dan biedt Markplaats misschien uitkomst.
Op naar het einde van de eerste helft.