Nee, ik heb deze maand geen snor laten groeien, maar kreeg wel een sik van alle nieuwe muziek die deze maand weer uit de luidsprekers knalde. Dat doe ik mezelf aan natuurlijk, dus ik moet niet lopen zeuren. Beter zou ik nog eens terugblikken op de meest essentiële releases van de op één na laatste maand van het jaar. Met Sheldon Siegel, Pelt en Al Doum & The Faryds is november een maand geweest met een aantal geweldige albums. In iets mindere mate waren de eerder besproken Mind Over Mirrors en Cut Hands ook zeker de moeite van het horen waard. En dan hebben we het alleen nog maar over het vinyl dat is langsgekomen.
Steeds vaker duikt er namelijk uitstekende muziek op dat exclusief verkrijgbaar is op de aloude cassette. Ik noem als meest aansprekende voorbeeld de recent uitgekomen tape Because Time Is Too Short van één van mijn favoriete Vlaamse muzikanten van de laatste paar jaar: Ignatz. Kapotte minimalistische blues en exotische folkmuziek, nog steeds heerlijk lo-fi, aangekleed met loops van rommelige tapes en met een stemgeluid dat is vervormd tot die van een oude bluesheld in de laatste fase van z’n leven. Because Time Is Too Short verschijnt bij Taping Policies.
De walkman draait dus overuren, ook met een nieuw stapeltje uit Wenen, van Feathered Coyote Records. Desmadrados Soldados De Ventura doet in ongecompliceerd rocken, resulterend in een psychedelische mastertrip waar de onbesuisde riffs je om te oren vliegen. Het duo González & Steenkiste brengt stonede harmoniumakkoorden en een jankende viool; het beste wat Vlaanderen te bieden heeft op dronegebied. Köhn uit diezelfde regio doet ook een duit in het zakje op het gebied van meditatieve muziek met de cassette Reflexionen. Het is echter niet per sé de oude synthesizer klanken die hier een meerwaarde vormen, maar de handgemaakte en -getekende hoes van het sympathieke Almost Halloween Time Records.
Over sympathieke labels gesproken, New Vague Records was hard op weg was hard op weg om er één te worden totdat oprichter Joel Nickelson werd getroffen door een beroerte en kwam te overlijden. Gelukkig laat hij in ieder geval nog een dubbele lp van Majutsu No Niwa (Frontera reissue) en Old Sun van Le Son De L’Os na. Laatstgenoemde Japanse trio maakt licht akoestische improvisatiemuziek met behalve gitaar ook fluit, piano, belletjes, een bas met één snaar en dromerige, woordloze zang. De kalme acid folk die hier uit ontstaat is heerlijk bevreemdend en is bovendien dermate zacht opgenomen dat luisteren naar deze lp een bijzondere en intieme ervaring wordt.
Op het gebied van improvisatiemuziek mag een nieuwe plaat van de legendarische groep Smegma niet ontbreken. Ever And Anon is opnieuw een weirde mix van freejazz, noise en duivelse surfmuziek. Ze maken het type avant-garde muziek waar verder alleen de jostiband mee weg komt, dus sla je slag met deze lp. Het internationale trio 300 Basses is minstens zo vreemd, al was het alleen maar door de instrumentatie: drie accordeons. Op Sei Ritornelli wordt volop geëxperimenteerd en geïmproviseerd zodat nergens een accordeon is te herkennen, maar misschien wel een bas of twee. Een andere tip op dit gebied is van uitvinder, onderzoeker, schrijver en artiest Jacques Brodier. Hij improviseerde al met elektronica in de jaren zeventig, maar Filtre De Réalité is pas zijn eerste album. Het kostte blijkbaar tijd zijn eigen machine te bouwen, die hij gebruikt voor zijn musique concrète in de stijl van vroege elektronische composities.
Nog niet genoeg gehad? Probeer dan Unrock The House, een live registratie van het concert dat Alan Bishop en Sir Richard Bishop van Sun City Girls gaven in Krefeld, 2011. Het is een mooie verzameling op dubbele lp, maar je moet wel tegen het (humoristische) geouwehoer ertussendoor kunnen. Voor meer ongecompliceerd beukwerk kun je bij Aluk Todolo (instrumentale black metal / stoner / kraut / noise / drone) of Verma (hypnotiserende psychrock) terecht.
Tijd om de jaarlijstjes uit te zoeken, me dunkt!