Tag archieven: synthpop
Muziek

C S Yeh – Transitions

Door aan zaterdag, oktober 6, 2012

Wanneer je bekend bent met het voorgaande werk van C. Spencer Yeh (Taipei, 1975), dan is het niet vreemd dat de verwachtingen voor Transitions richting de experimentele muziek en improvisatie gaan. Immers, met onder andere Burning Star Core en heel veel samenwerkingen (onder andere John Wiese, Tony Conrad, Nate Wooley, Chris Corsano, Paul Flaherty, Thurston Moore) heeft hij en zijn ongrijpbare vioolspel zich min of meer gevestigd in dat wereldje. Zo’n 7” als In A Blink Of An Eye van vorig jaar zien we dan al snel als een uitschieter, een leuk tussendoortje. Maar eigenlijk was C S Yeh daar ons al aan het voorbereiden voor de grote stap die hij ging maken: een popalbum.

De term “pop” is vandaag de dag niet meer fatsoenlijk uit te leggen. Wat bedoelde Yeh precies toen hij zijn nieuwste werk deze stempel meegaf? Geen hitlijsten in ieder geval. Daarvoor is zijn manier van muziek maken te vreemd, zal zijn luchtige en monotone stemgeluid menigeen afschrikken en is de productie bij vlagen te kaal of te korrelig. Wat dan wel? Pakkende hooks, gelikte synthdeuntjes, herkenbare opbouw en hapklare beats. Dat zorgt voor een album dat zich meteen onder de hersenpan nestelt, om er voorlopig niet meer vandaan te komen.

C S Yeh heeft zichzelf geen verplichtingen opgelegd op het gebied van stijl en samenhang. Er wordt diverse keren geschakeld tussen catchy indierock (The New Guy, Whose Life, Something Forever), weelderige synthpop (Starts With A Look, Don’t Make Me Chase You), vocoder-electro (Masculine Infinity), groots opgezet melancholisch singer-songwriter materiaal (Laugh Track) of gewoon alles tegelijk (titelnummer). Retro-elektronica heeft evenwel de overhand, getuige de covers van Stevie Nicks (Rooms On Fire) en het Depeche Mode/New Order-sausje dat I Can Read Your Mind van Father Yod And The Spirit Of ’76 overgoten krijgt. Dat allemaal met een doodserieuze knipoog à la Ariel Pink en onverschillige teksten die je doen gniffelen.

Pop is een woord waar ik nogal een haat-liefdeverhouding mee heb. Ik verafschuw hedendaagse populaire muziek, aan de andere kant zal ik niet rusten tot ik de perfecte verslavende plaat heb gevonden. Transitions is dat niet, doch is wel geslaagd als popalbum, en ook als een typisch C S Yeh album. Hij gaat namelijk waar hij nog niet eerder is geweest, en voor die verwachte onberekenbaarheid mag je hem prijzen.

Verder lezen
0
Muziek

Eyes Be Closed

Door aan dinsdag, mei 3, 2011

Over de relevantie en het nog steeds “hip” zijn van chillwave kun je lang of kort discussiëren. Toro Y Moi, één van de grondleggers van het genre zei die roots al op het tweede album vaarwel en maakte een ordinaire discoplaat. Wat ervoor zorgde dat ik zijn derde album zeker links laat liggen. De andere grondlegger – Washed Out – maakte kort geleden bekend te hebben getekend bij het relatief grote Sub Pop label, en zijn eerste echte volledige album uit te brengen op 12 juli. Vrezen voor het ergste?

Gelukkig, de eerste track van Within And Without die op internet verschijnt, Eyes Be Closed, klinkt precies zoals ik wil dat Washed Out klinkt. Goedkope keyboards, dromerige zang, zoet als honing, een sterk gevoel voor muziek uit de jaren tachtig. Ondanks dat er met Ben Allen (onder andere Animal Collective, Deerhunter) een professionele producer is bijgehaald is het geluid nog net zo lekker lo-fi als op de cassette High Times en de ep Life Of Leisure. Die laatste eindigde vorig jaar nog op de tweede positie in mijn jaarlijst, dus dat beloofd wat.

Washed Out – Eyes Be Closed

Verder lezen
0
Muziek

Washed Out – Life Of Leisure

Door aan zondag, januari 3, 2010

Het kostte mij redelijk wat geld en moeite, een origineel exemplaar van de 12” Life Of Leisure van Washed Out te bemachtigen. Hopeloos uitverkocht, het bewijs dat ik regelmatig achter de feiten aanloop. Een recentelijk failliet verklaarde vinylwinkel, ergens in de States, bracht uitkomst. Ik had de dollars er graag voor over, en dat voor nog geen achttien minuten muziek. De reden? Life Of Leisure bestaat uit louter juweeltjes, in een genre waar nog nauwelijks een naam voor is verzonnen.

Benamingen verzinnen voor genres is een vermakelijke bezigheid, waar alleen omhooggevallen muziekjournalisten voor betaald krijgen. Voor de muziek van Washed Out waaien echter in de amateurblogosphere al diverse termen zoals chillwave, iets wat zijn oorsprong vermoedelijk vindt in het zweverige, ontspannen synthpop geluid en het “80s-throwback feel” dat de songs ademen.

Glow-fi is zo’n andere uitdrukking dat speciaal lijkt gemaakt voor Washed Out en gelijkende acts. De spaarzame productie met veel ruis en uit het geluid wegvallende synths wanneer er percussie wordt aangeslagen is typisch iets voor het in 2009 veel gehoorde en bejubelde lo-fi, of no-fi. Vervormde klanken die aandoen alsof je ernaar luistert met een oude walkman waarvan de batterijen bijna leeg zijn. Cassettes luisteren van Washed Out is trouwens heel goed mogelijk, want het label Mirror Universe Tapes bracht vorig jaar september de EP High Times exclusief op dit medium uit, gelimiteerd tot honderd exemplaren.

Wie is Washed Out eigenlijk? Het is het soloproject van Ernest Greene, een jongeman die met zijn ouders ergens in Georgia woont. Op deze plek is zo weinig te doen, dat muziek maken en kantklossen de enige twee bezigheden zijn waarmee men zich vermaken kan. Ik ben blij dat Greene niet voor dat laatste heeft gekozen. Na wat instrumentale hiphop en dancegeörienteerde tracks gemaakt te hebben, pikte Greene het geluid op van zijn vriend Chaz Bundick, die onder de naam Toro Y Moi diezelfde psychedelische shoewave neerzet. En dat in een paar maanden tijd.

De eerder genoemde cassette klinkt nog wat gruiziger, meer spacy dan het Life Of Leisure vinyl. Daarop verenigt Washed Out de psychedelische elektronica nog meer met synthpop van een aantal decennia geleden. Ergens zwemmend tussen dance, pop, disco, electro en r&b laat Greene zijn zachte en kalmerende stem – niet zelden onverstaanbaar – als een zacht zonnetje over zijn vertragende muziek schijnen. Ultiem relaxed en verwarmend, alsof je op vakantie bent op een tropisch eiland. Is dit de nieuwe lounge?

Verder lezen
0