Tag archieven: tape
Muziek

Neutral – Grå Våg Gamlestaden

Door aan vrijdag, september 26, 2014

Zweden staat nog op mijn verlanglijstje als het gaat om visiteren; er een oordeel over vellen vanuit mijn luie stoel in Nederland zou om die reden niet veel waarde hebben. Toch kan ik mij de laatste tijd een aardig beeld vormen bij een bepaalde wijk in Göteborg, genaamd Gamlestaden (letterlijk: oude stad). Een gedeelte van de stad die gekenmerkt wordt door oude fabrieken (SKF) en eindeloze appartementencomplexen, gesplitst door de Artillerigatan. Het uit dezelfde stad afkomstige duo Neutral gebruikt daarvoor niet veel woorden, maar hun debuutplaat spreekt boekdelen.

Neutral is begin dit jaar opgericht door Sofie Herner en Dan Johansson, een tweetal dat zich met Källarbarnen, Sewer Election, Ättestupa en diverse andere acts reeds hardnekkig heeft gevestigd in de underground van Göteborg. Graven in hun eerdere discografieën leert dat ze een voorliefde hebben voor gitaarnoise, elektronica, drone en duistere, depressieve soundscapes die je zo in de schappen kunt schuiven naast black metal en Cold Meat Industry. Op Grå Våg Gamlestaden lijkt dit alles perfect samen te komen.

De plaat begint in ieder geval zonder waarschuwing met een gehoorbeschadigende noise uitbarsting, wellicht om bij de luisteraars alvast het kaf van de koren te scheiden. Afzwakkend halverwege, wordt er uiteindelijk in Erbjudanden alleen nog maar fluisterend gesproken. Toch is dit nauwelijks een voorbode voor wat komen gaat; de tien nummers zijn waarschijnlijk net zo gevarieerd als het volk dat door de Gamlestaden schuimt.

Neutral schermt namelijk ook met ijskoude no wave, minimalistische tape experimenten, krakende field recordings en melancholische synthesizers. Ook zouden we in twee nummers nog een trompet moeten horen, maar die is nauwelijks als zodanig herkenbaar. Windstoten door een roestige buis is wat ervan overblijft. De nummers die nog ergens lijken op iets met een kop en een staart – Repa en Jalusie – halen stoïcijns vervormde rock van stal, de schroevendraaier stevig tegen de snaren aangedrukt. Het klinkt als de droevige acceptatie van de onvermijdelijke aftakeling.

Hoewel Herner zuinig is met haar gesproken woord-passages, draagt het zeer zeker bij aan de beeldvorming van Gamlestaden. Op semi-poëtische wijze wordt met zachte stem de keiharde realiteit verkondigd, in de moedertaal. Over grijze luchten, vervuilde longen, gebroken glas, vervallen huizen en vergeten parken; Göteborg is niet per se de havenstad met bewonderenswaardige architectuur en gastronomie om van te watertanden. Wat dat betreft is deze plaat een behoorlijk anti-urban statement richting de tweede gemeente van Zweden.

Grå Våg Gamlestaden is een plaat als een verloederd kraakpand: vuil, vijandig en te betreden op eigen risico. Een oprechte getuigenis van de donkere kant van een stad en haar inwoners. Het album is uitgebracht door Omlott – een label in het leven geroepen door de platenwinkel Musiclovers Records in Göteborg –  op vinyl (tweehonderd exemplaren) en op cassette (honderd exemplaren). Enige haast is dus geboden wil je het debuutalbum van het jaar in huis halen.

Verder lezen
0
Muziek

Matt Krefting – Lymph Est

Door aan woensdag, augustus 27, 2014

De reputatie van de uit de Bay State afkomstige Matt Krefting snelt hem vooruit, getuige de aandacht voor zijn laatste twee lp’s en zijn recente aanwezigheid in Europa, waar hij onder andere Antwerpen aandeed. Ook bij mij is er sinds het geweldige High Hopes op Bill Nace’s label Open Mouth een aardige addictie ontstaan voor het solowerk van de Amerikaan, nadat hij het eerder in bands als Son Of Earth had geprobeerd.

Lymph Est kenmerkt zich net als zijn andere recente uitgaven door een ongezonde fascinatie voor tapes en loops, zodat bijna als vanzelf de stickers lo-fi en nostalgie op de albumhoes kunnen worden geplakt. Maar het zou te makkelijk zijn om het hierbij te laten, en bovendien de net zo grillige als inventieve composities van de muzikant te weinig eer aan doen.

Cassettes zijn voor Matt Krefting de belangrijkste instrumenten. Door ze in herhaling te plaatsen en te variëren met diverse opnames ontstaan bijzondere texturen en intieme drones. Matt Krefting heeft daarnaast net als labelgenoot Jason Lescalleet (die dit album verder afwerkte) een uitzonderlijk talent voor het muzikaal vertalen van verval. Of het nu oude samples van een piano, doedelzak, of een blaasinstrument is, uiteindelijk kwijnen ze eenzaam weg in Krefting’s sombere minimalisme en heimwee gevoelens. Willekeurige cuts uit tv-programma’s en radio, krakende en ritselende geluiden in de microfoon en korrelige ambient lijken daar lukraak omheen geconstrueerd, dusdanig dat er geenszins een chaotisch geluid ontstaat. Lymph Est is eerder het tegenovergestelde: een zeer ruimtelijk album dat luistert alsof de tijd vertraagd, beelden van vroeger oproept en tegelijkertijd een prettig gevoel van zinsbetovering en wazigheid geeft.

Dit prachtige persoonlijk document en beste werk tot nu toe van Matt Krefting is verschenen op het Kye label van Graham Lambkin (o.a. voormalig The Shadow Ring) in een editie van vierhonderd exemplaren. Liefhebbers van de Disintegration Loops, field-recordings, drones, muziek concrète, minimalisme en misschien zelfs The Caretaker doen er goed aan Lymph Est eens aandacht te geven.

Verder lezen
0
Muziek

Beyt Al Tapes – Desenrascar

Door aan woensdag, juli 30, 2014

Niels Latomme schuimt al een tijdje rond in de Belgische muziekwereld. Na eerst bij Netwerk – het centrum voor hedendaagse kunst in Aalst – werkzaam te zijn geweest nam hij nog niet zo lang geleden het stokje over als verantwoordelijke voor het door mij altijd maar bejubelde KRAAK label. Onderdeel van zijn frisse wind is onder andere de radioshow De Neus Van God op Radio Panik, dat iedere keer weer een onorthodoxe selectie biedt van muziek van nu en vroeger, interviews en hilarisch interessante gesprekken. Ik heb inmiddels ook al wat cassettes van Niels’ eigen label Beyt Al Tapes in de kast staan, een naam waaronder hij ook optredens organiseert en zijn eigen muziek uitbrengt. Het wordt dus zo onderhand tijd dat er op mrbungle.nl eens aandacht wordt besteed aan zijn werk.

(Foto: Mark Rietveld)

Het recente Desenrascar is zover ik weet het eerste wapenfeit van Beyt Al Tapes dat op een ander label uit komt. Pauwel de Buck – nog al zo’n muzikant uit België die we in de gaten moeten blijven houden – heeft met deze tape de eerste release van zijn label Meat Based Leftovers in handen. Het verhaal erachter is dat Beyt Al gedurende in trip in het relaxte Portugal – waar hij deze opnames maakte – terugkeerde tot een  bewustzijn als dat van een kind; een staat van vrijheid als ook die van nutteloosheid. Alle gedachten blijven onbestemd, zoals hij in de notities die bij deze tape worden geleverd beschrijft.

Al snel wordt duidelijk dat dit geen cassette is waarvan er dertien in een dozijn gaan. Met een niet zelden verhoogd stemmetje horen we verknipte teksten, bizarre poëzie dat als puzzelstukjes uiteen ligt. Op verontrustende en getroebleerde wijze geven de opduikende woorden en halve zinnen een gevoel van onbalans, en toch weten gemanipuleerde field recordings en lo-fi tape collages de ogenschijnlijk scherpe bochten die er genomen worden een ontspannen natuurlijke draai te geven. Gebiologeerd door het gezegde en de zonderlinge geluiden waarmee het gepaard gaat, blijf ik een half uur aan het cassettedeck gekluisterd.

Desenrascar biedt een kijkje in de excentrieke gedachtenwereld van de maker, en is daarmee wellicht een zeer persoonlijk document. Toch blijkt maar weer eens dat juist dit soort zeer individuele uitgaven mij het meest kunnen bekoren. Het is immers uniek, bijzonder en op een bepaalde manier openhartig. De vlezige restjes van Beyt Al Tapes zijn daarom alleszins voedzaam. Hij bewijst hiermee wederom zijn creativiteit en doet mij meteen uitkijken naar de volgende release, een split tape tussen Beyt Al en Simon Marius van Maan!

Verder lezen
0