Tag archieven: zomer

Strandfeestje

Als het om zogenaamde “luistermuziek” (meestal: rustig en stilletjes) gaat, zonder ik mezelf het liefste af met de koptelefoon. Geen geluiden of mensachtigen die voor afleiding kunnen zorgen. Ik heb dan ook helemaal niets met live albums. Met live optredens zoals afgelopen zondag heb ik daarentegen wel wat. Zelfs al gaat het om “luistermuziek”.

Een bandje naast een strandtent heb ik al vaker meegemaakt, maar een line-up waar een serieuze concertzaal zich niet voor zou schamen zomaar in een tentje op het Zeeuwse zand spelend, dat is toch vrij uniek te noemen in mijn rijtje concertbezoeken. Dankzij PopAanZee – een prijzenswaardig samenwerkingsverband tussen Poppuntzeeland en de Zeeuwse poppodia – waren naast twee acts uit onze provincie ook twee relatief bekende Amerikaanse bands te zien. Zomaar bij strandpaviljoen Noordduine, nabij “de hel van het noorden”, zoals ze dat in Wasschappel pogen te zeggen.

Zowel Rue Royale als Shearwater maken muziek die je in de eerste instantie niet geschikt zou bevinden voor uitbundige strandfeestjes. Goed, er waren genoeg mensen aanwezig die rustig op de houten krat bleven zitten, maar voor mij was er teveel afleiding om mij volledig te concentreren op de pracht van de muziek. Dat was evenwel het enige nadeel van de middag. Een typische Nederlandse zomerse dag op het strand (dikke bewolking, veel wind), veel vriendelijke bekenden, strakke dj’s en een ultiem ontspannen sfeer tilde de zondag eenvoudig naar een hoogtepunt. Ik was zo onder de indruk dat toen ik de spellingscontrole van Word 2010 op mijn typewerk voor 3voor12Zeeland losliet, er bij elke regel de melding “vaag taalgebruik” was te lezen. Lees dat verslag hier.

New Surf

Het lijkt zo makkelijk, de ontspannen sfeer van de zomervakantie, zon en strand te vangen in muziek. Maar met een vlindernetje kom je niet ver. Behalve warmte moet de muziek ook vrijheid, nonchalance en een beetje romantiek uitstralen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de bands in het voor de gelegenheid verzonnen genre new surf zich doorgaans bedienen van rommelige lo-fi punk of wave, vrolijke melodieën, soepele refreintjes en teksten opgetekend uit hitsige tienersmoeltjes.

De band waar ik in de lente van 2009 al over schreefWavves – komt op het juiste moment met zijn derde plaat. Deze draagt de naam King Of The Beach. Zonder ook maar één noot gehoord te hebben kun je voorbarige conclusies trekken over de sfeer die hier uitgedragen gaat worden. Strakke punkriffs met een laagje ruis zorgen voor een springerig gevoel en de alsmaar terugkerende simpele zanglijnen van Nathan Williams doet de rest. De plaat is echter geen herhaaloefening van de voorgaande twee (genaamd Wavves en Wavvves). De productie is meer gestroomlijnd, voor zover dat kan bij rommelpunk, het geluid helderder en minder gruizig. Het levert een ideale zomerhit op, Post Acid:

Ook op de cover van Best Coast’s debuutalbum Crazy For You staat een kat afgebeeld. Het is Snacks, het lievelingshuisdier van Bethany Cosentino (misschien bekend van Pocahaunted). De charismatische frontvrouw doet de temperaturen als vanzelf stijgen met haar lieflijke zang. Zo Californisch als het zijn kan wordt hier de romantiek bezongen van de langzaam aan zich voorbijtrekkende hete dagen en zwoele nachten op de stranden grenzend aan de Grote Oceaan. Neem het nostalgische geluid van de band Girls, dat vorig jaar de alternatieve hitlijsten bestormde, maar dan zonder de neerslachtigheid. De geniale single When I’m With You is de bonustrack van het album dat eind juli in de winkels moet liggen.

Maar er is meer. Zo kunnen we Dum Dum Girls, Beach Fossils en de van de oostkust afkomstige Vivian Girls en Real Estate gemakkelijk aan het rijtje toevoegen. Ook leuk is Blackout Summer van Christmas Island, een album voor een spetterende dag in het zand. Het pad van Best Coast verder volgend, komen we op hetzelfde Mexican Summer platenlabel Pearl Harbor tegen, twee hoogblonde jongedames uit – waar anders – Californië. De muziek wordt nu wat dromeriger, volmaakt geschikt voor lange lome avonden aan de cocktailbar op het strand. Op het vergelijkbare en ongetwijfeld uitstekende debuutalbum van Tamaryn moeten we wachten tot september, wellicht nog net op tijd voor een warme nazomer.

En ondanks de nieuwe muziek kan ik het niet helpen dat ik iedere zomer weer terugpak naar Locals Only van de Surf Punks.

Jaarlijst 2009: #8

Er speelden ruim tweehonderd artiesten op het door mij bezochte Dour Festival, afgelopen zomer. Ik heb er drie gezien. Eén daarvan vatte voor mij het ultieme zomergevoel perfect samen: de dames van Au Revoir Simone. Hoewel je het liefste ergens op een zonnige heide naar hun muziek zou willen luisteren, had het het gek genoeg ook effect in een donkere tent, voornamelijk gevuld met mensen onder invloed van allerhande genotsmiddelen.

Orgeltjes, simpele elektronische drums en engelachtige samenzang. Meer heb je niet nodig om een plaat te maken die zo hartverwarmend is dat de best verhuurde romkom er bij in het niet valt. Alleen wanneer Heather D’Angelo, Erika Forster en Annie Hart zusjes waren geweest, was ik helemaal gesmolten.

Het trio heeft er twee albums voor moeten oefenen, om tot een album te komen waarop elk nummer een genot is om naar te luisteren. Still Night, Still Light bevat geen enkel minpuntje. De melodieën zijn warm, de zang zacht, de percussie wekt vingerknippen op. Misschien ook wel een beetje teveel Efteling muziek, maar vindt niet iedereen de Efteling stiekem leuk?

Folk muziek kan je het niet echt meer noemen. Still Night, Still Light heeft niets traditioneels. Het heeft evenwel hetzelfde effect als muzikanten in een hippiecommune. Vlinders in je hoofd. Veel meer heb ik aan mijn eerdere recensie niet toe te voegen.

#8. Au Revoir Simone – Still Night, Still Light (Moshi Moshi)
#9. Fuck Buttons – Tarot Sport (ATP)
#10. A Place To Bury Strangers – Exploding Head (Mute)